ESTADE SEMPRE ESPERTOS
Os discursos apocalípticos recollidos nos evanxeos reflicten os medos e a incerteza daquelas primeiras comunidades cristiás, fráxiles e vulnerábeis, que vivían no medio do vasto Imperio romano, entre conflitos e persecucións, cun futuro incerto, sen saberen cando chegaría Xesús, o seu amado Señor.
Tamén as exhortacións deses discursos representan, en boa parte, as exhortacións que se facían uns a outros aqueles cristiáns recordando a mensaxe de Xesús. Esa chamada a viviren espertos coidando a oración e a confianza son un trazo orixinal e característico do seu Evanxeo e da súa oración.
Por iso, as palabras que escoitamos hoxe, logo de moitos séculos, non están dirixidas a outros destinatarios. Son chamadas que temos de escoitar os que vivimos agora na Igrexa de Xesús no medio das dificultades e incertezas destes tempos.
A Igrexa actual marcha ás veces coma unha anciá «encorvada» polo peso dos séculos, as loitas e traballos do pasado. «Coa cabeza baixa», consciente dos seus erros e pecados, sen poder mostrar con orgullo a gloria e o poder doutros tempos.
É o momento de escoitarmos a chamada que Xesús nos fai a todos.
«Levantádevos», animádevos uns a outros. «Alzade a cabeza» con confianza. Non miredes ao futuro só desde os vosos cálculos e previsións. «Achégase a vosa liberación». Un día xa non viviredes encurvados, oprimidos nin tentados polo desalento. Xesús Cristo é o voso Liberador.
Pero hai xeitos de vivir que impiden a moitos camiñaren coa cabeza levantada confiando nesa liberación definitiva. Por iso, «tende coidado de que non se vos embote a mente». Non vos afagades a vivirdes cun corazón insensíbel e endurecido, buscando encherdes a vosa vida de benestar e pracer, de costas ao Pai do Ceo e aos seus fillos que sofren na terra. Ese estilo de vida faravos cada vez menos humanos.
«Estade sempre espertos». Espertade a fe nas vosas comunidades. Estade máis atentos ao meu Evanxeo. Coidade mellor a miña presenza no medio de vós. Non sexades comunidades durmidas. Vivide «pedindo forza». Como seguiremos os pasos de Xesús se o Pai non nos sostén? Como poderemos «mantérmonos en pé ante o Fillo do Home»?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
