A NOSA GRAN TENTACIÓN
A escena das «tentacións de Xesús» é un relato que non habemos interpretar á lixeira. As tentacións que se nos describen non son propiamente de orde moral. O relato estanos advertindo que podemos arruinar a nosa vida se nos desviamos do camiño que segue Xesús.
A primeira tentación é de importancia decisiva, pois pode perverter e corromper a nosa vida de raíz. Aparentemente, a Xesús ofréceselle algo inocente e bo: poñer a Deus ao servizo da súa fame. «Se es Fillo de Deus, manda que estas pedras se convertan en pans».
Con todo, Xesús reacciona de xeito rápido e sorprendente: «Non só de pan vive o home, senón de toda palabra que sae da boca de Deus». Non fará do seu propio pan un absoluto. Non poñerá a Deus ao servizo do seu propio interese, esquecendo o proxecto do Pai. Sempre buscará primeiro o reino de Deus e a súa xustiza. En todo momento escoitará a súa Palabra.
As nosas necesidades non fican satisfeitas só con ter asegurado o noso pan material. O ser humano necesita e anhela moito máis. Ata, para rescatar da fame e da miseria a quen non ten pan, habemos escoitar a Deus, o noso Pai, e espertarmos na nosa conciencia a fame de xustiza, a compaixón e a solidariedade.
Hoxe a nosa grande tentación é converter todo en pan. Reducir cada vez máis o horizonte da nosa vida para a satisfacción dos nosos desexos; vivir obsesionados por un benestar sempre maior ou facer do consumismo, indiscriminado e sen límites, o ideal case único das nosas vidas.
Enganámonos se pensamos que ese é o camiño a seguir cara ao progreso e a liberación. Non estamos a ver unha sociedade que arrastra ás persoas cara ao consumismo sen límites e cara á autosatisfacción e non fai senón xerar baleiro e un sensentido nas persoas e egoísmo, insolidariedade e irresponsabilidade na convivencia?
Por que nos estremecemos de que vaia aumentando de xeito tráxico o número de persoas que se suicidan cada día? Por que seguimos fechados no noso falso benestar, levantando barreiras cada vez máis inhumanas para que os famentos non entren nos nosos países, non cheguen ata as nosas residencias nin chamen á nosa porta?
A chamada de Xesús pódenos axudar a tomar máis conciencia de que non só do benestar vive o ser humano. Tamén os homes e mulleres de hoxe necesitamos cultivar o espírito, coñecer o amor e a amizade, desenvolver a solidariedade cos que sofren, escoitar a nosa conciencia con responsabilidade, abrírmonos ao Misterio último da vida con esperanza.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
