PARA UN EXAME COLECTIVO
Xesús non envía aos seus discípulos de calquera xeito. Para colaborar no seu proxecto do reino de Deus e prolongar a súa misión é necesario coidar un estilo de vida. Se non é así, poderán facer moitas cousas, pero non introducirán no mundo o seu espírito. Marcos recórdanos algunhas recomendacións de Xesús. Destacamos algunhas.
En primeiro lugar, quen son eles para actuar en nome de Xesús? Cal é a súa autoridade? Segundo Marcos, ao envialos, Xesús «dálles autoridade sobre os espíritos inmundos». Non lles dá poder sobre as persoas que irán atopando no seu camiño. Tampouco el utilizou o seu poder para gobernar senón para curar.
Coma sempre, Xesús está pensando nun mundo máis san, liberado das forzas malignas que escravizan e deshumanizan ao ser humano. Os seus discípulos introducirán entre as xentes a súa forza sandadora. Abriranse paso na sociedade, non utilizando un poder sobre as persoas, senón humanizando a vida, aliviando o sufrimento das xentes, facendo crecer a liberdade e a fraternidade.
Levarán só «bastón» e «sandalias». Xesús imaxínaos como camiñantes. Nunca instalados. Sempre de camiño. Non atados a nada nin a ninguén. Só co imprescindíbel. Con esa axilidade que tiña Xesús para facerse presente alí onde alguén o necesitaba. O báculo de Xesús non é para mandar, senón para camiñar.
Non levarán «nin pan, nin alforxa, nin diñeiro». Non han viviren obsesionados pola súa propia seguridade. Levan consigo algo máis importante: o Espírito de Xesús, a súa Palabra e a súa Autoridade para humanizar a vida das xentes. Curiosamente, Xesús non está pensando no que han levar para seren eficaces, senón no que non han de levar. Non sexa que un día se esquezan dos pobres e vivan encerrados no seu propio benestar.
Tampouco levarán «túnica de reposto». Vestirán coa sinxeleza dos pobres. Non levarán vestiduras sagradas coma os sacerdotes do Templo. Tampouco vestirán como o Bautista na soidade do deserto. Serán profetas no medio da xente. A súa vida será signo da proximidade de Deus a todos, sobre todo, aos máis necesitados.
Atreverémonos algún día a facer no seo da Igrexa un exame colectivo para deixármonos iluminar por Xesús e vermos como nos imos afastando, sen dármonos case conta, do seu espírito?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
