O CORAZÓN DO CRISTIANISMO
A xente necesita a Xesús e búscao. Hai algo nel que os atrae, pero aínda non saben exactamente por que o buscan nin para que. Segundo o evanxelista, moitos fano porque o día anterior distribuíu pan para saciar a súa fame.
Xesús comeza a conversar con eles. Hai cousas que convén aclarar desde o principio. O pan material é moi importante. El mesmo ensinoulles a pedir a Deus «éo pan de cada día» para todos. Pero o ser humano necesita algo máis. Xesús quere ofrecerlles un alimento que pode saciar para sempre a súa fame de vida.
A xente intúe que Xesús estalles abrindo un horizonte novo, pero non saben que facer, nin por onde empezar. O evanxelista resume os seus interrogantes con estas palabras: «e que obras temos que facer para traballar no que Deus quere?». Hai neles un desexo sincero de acertar. Queren traballar no que Deus quere, pero, afeitos a pensalo todo desde a Lei, pregúntanlle a Xesús que obras, prácticas e observancias novas teñen de ter en conta.
A resposta de Xesús toca o corazón do cristianismo: «a obra (¡en singular!) que Deus quere é esta: que creades no que el enviou». Deus só quere que crean en Xesús Cristo pois é o gran agasallo que el enviou ao mundo. Esta é a nova esixencia. Nisto han traballar. O demais é secundario.
Logo de vinte séculos de cristianismo, non necesitamos descubrir de novo que toda a forza e a orixinalidade da Igrexa está en crer en Xesús Cristo e seguilo? Non necesitamos pasar da actitude de adeptos dunha relixión de «crenzas» e de «prácticas» a vivir como discípulos de Xesús?
A fe cristiá non consiste primordialmente en ir cumprindo correctamente un código de prácticas e observancias novas, superiores ás do antigo testamento. Non. A identidade cristiá está en aprendermos a vivir un estilo de vida que nace da relación viva e confiada en Xesús o Cristo. Ímonos facendo cristiáns na medida en que aprendemos a pensar, sentir, amar, traballar, sufrir e vivir coma Xesús.
Ser cristián esixe hoxe unha experiencia de Xesús e unha identificación co seu proxecto que non se requiría fai uns anos para ser un bo practicante. Para subsistir no medio da sociedade laica, as comunidades cristiás necesitan coidar máis do que nunca a adhesión e o contacto vital con Xesús o Cristo.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
