REALISMO RESPONSÁBLE
Os exemplos que emprega Xesús son moi diferentes, pero o seu ensino é o mesmo: o que emprende un proxecto importante de xeito temerario, sen examinar antes se ten medios e forzas para lograr o que pretende, corre o risco de terminar fracasando.
Ningún labrador se pon a construír unha torre para protexer as súas viñas, sen reservar antes un tempo para calcular se poderá concluíla con éxito, non sexa que a obra fique inacabada, provocando as burlas dos veciños. Ningún rei decide entrar en combate cun adversario poderoso, sen antes analizar se aquela batalla pode terminar en vitoria ou será un suicidio.
Á primeira vista, pode parecer que Xesús está invitando a un comportamento prudente e precavido, moi afastado da audacia con que fala de ordinario aos seus. Nada máis lonxe da realidade. A misión que quere encomendar aos seus é tan importante que ninguén ha comprometerse nela de forma inconsciente, temeraria ou presuntuosa.
A súa advertencia cobra grande actualidade nestes momentos críticos e decisivos para o futuro da nosa fe. Xesús chama, primeiriño de nada, á reflexión madura: os dous protagonistas das parábolas «sentan» a reflexionaren. Sería unha grave irresponsabilidade vivir hoxe como discípulos de Xesús, que non saben o que queren, nin a onde pretenden chegar, nin con que medios han traballar.
Cando sentaremos para axuntar forzas, reflexionar xuntos e buscar entre todos o camiño que habemos seguir? Non necesitamos dedicar máis tempo, máis escoita do evanxeo e máis meditación para descubrir chamadas, espertar carismas e cultivar un estilo renovado de seguimento a Xesús?
Xesús chama tamén ao realismo. Estamos vivindo un cambio sociocultural sen precedentes. É posíbel contaxiar a fe neste mundo novo que está nacendo, sen coñecelo ben e sen comprendelo desde dentro? É posíbel facilitar o acceso ao Evanxeo ignorando o pensamento, os sentimentos e a linguaxe dos homes e mulleres do noso tempo? Non é un erro respondermos aos retos de hoxe con estratexias de onte? Sería unha temeridade nestes momentos actuarmos de xeito inconsciente e ás cegas. Expoñeriámonos ao fracaso, a frustración e ata o ridículo.
Segundo a parábola, a «torre inacabada» non fai senón provocar as burlas da xente cara ao seu construtor. Non esquezamos a linguaxe realista e humilde de Xesús que invita aos seus discípulos a seren «fermento» no medio do pobo ou puñado de «sal» que pon sabor novo á vida das xentes.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
