ESTÁ ENTRE NÓS
Aínda que as palabras de Xesús, recollidas por Mateu, son de gran importancia para a vida das comunidades cristiás, poucas veces atraen a atención de comentaristas e predicadores. Esta é a promesa de Xesús: «Onde están dous ou tres reunidos no meu nome, alí estou eu no medio deles».
Xesús non está pensando en celebracións masivas, como as da praza de San Pedro en Roma. Aínda que só sexan dous ou tres, alí está el no medio deles. Non é necesario que estea presente a xerarquía; non fai falta que sexan moitos os reunidos.
O importante é que «estean reunidos», non dispersos nin enfrontados: que non vivan descualificándose uns a outros. O decisivo é que se reúnan «no seu nome»; que escoiten a súa chamada, que vivan identificados co seu proxecto do reino de Deus. Que Xesús sexa o centro do seu pequeno grupo.
Esta presenza viva e real de Xesús é a que ten de animar, guiar e soster ás pequenas comunidades dos seus seguidores. É Xesús quen ha alentar a súa oración, as súas celebracións, proxectos e actividades. Esta presenza é o «segredo» de toda comunidade cristiá viva.
Os cristiáns non podemos reunírmonos hoxe nos nosos grupos e comunidades de calquera xeito: por costume, por inercia ou para cumprirmos unhas obrigacións relixiosas. Seremos moitos ou, talvez, poucos. Pero o importante é que nos reunamos no seu nome, atraídos pola súa persoa e polo seu proxecto de facer un mundo máis humano.
Temos de reavivar a conciencia de que somos comunidades de Xesús. Reunímonos para escoitar o seu Evanxeo, para manter vivo o seu recordo, para contaxiármonos do seu Espírito, para acollermos en nós a súa alegría e a súa paz, para anunciar a súa Boa Noticia.
O futuro da fe cristiá entre nós dependerá en boa parte do que fagamos os cristiáns nas nosas comunidades concretas nas próximas décadas. Non basta o que poida facer o papa Francisco no Vaticano. Tampouco podemos poñer a nosa esperanza nos poucos sacerdotes que se vaian ordenar nos próximos anos. A nosa única esperanza é Xesús Cristo.
Somos nós os que habemos centrar as nosas comunidades cristiás na persoa de Xesús como a única forza capaz de rexenerar a nosa fe gastada e rutineira. O único capaz de atraer aos homes e mulleres de hoxe. O único capaz de procrear unha fe nova nestes tempos de incredulidade. A renovación das instancias centrais da Igrexa é urxente. Os decretos de reformas, necesarios. Pero nada tan decisivo como volvermo con radicalidade a Xesús Cristo.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
