LOITAMOS POLA MESMA CAUSA
Con frecuencia, os cristiáns non acabamos de superar unha mentalidade de relixión privilexiada que nos impide apreciar todo o ben que se promove en ámbitos afastados da fe. Case inconscientemente tendemos a pensar que somos nós os únicos portadores da verdade, e que o Espírito de Deus só actúa a través de nós.
Unha falsa interpretación da mensaxe de Xesús conduciunos ás veces a identificarmos o reino de Deus coa Igrexa. Segundo esta concepción, o reino de Deus só se realizaría dentro da Igrexa, e crecería e estenderíase na medida en que crece e se estende a Igrexa.
Porén iso non é así. O reino de Deus esténdese máis aló da institución eclesial. Non crece só entre os cristiáns, senón entre todos aqueles homes e mulleres de boa vontade que fan crecer a fraternidade no mundo. Segundo Xesús, todo aquel que «bota diabos no seu nome» está evanxelizando. Todo home, grupo ou partido capaz de «botar diabos» da nosa sociedade e de colaborar na construción dun mundo mellor está, dalgún xeito, abrindo camiño ao reino de Deus.
É fácil que tamén a nós, como aos discípulos, nos pareza que non son dos nosos, porque non entran nas nosas igrexas nin asisten aos nosos cultos. Con todo, segundo Xesús, «o que non está contra de nós está a favor de nós».
Todos os que, dalgún xeito, loitan pola causa do home están connosco. «Secretamente, quizá, pero realmente. Só hai un combate pola xustiza. Por equívoco que sexa o seu transfundo político estará silenciosamente en relación co reino de Deus, aínda que os cristiáns non o queiran saber e recoñecer. Onde se loita polos humillados, os esmagados, os débiles, os abandonados, alí se combate en realidade con Deus polo seu reino, sáibase ou non, el sábeo» (Georges Crespy).
Os cristiáns temos de valorar con gozo todos os logros humanos, grandes ou pequenos, e todos os trunfos da xustiza que se alcanzan no campo político, económico ou social, por modestos que nos poidan parecer. Os políticos que loitan por unha sociedade máis xusta, os xornalistas que se arriscan por defenderen a verdade e a liberdade, os obreiros que logran unha maior solidariedade, os educadores que se desviven por educaren para a responsabilidade, aínda que non parezan sempre ser dos nosos, «están a favor de nós»: están a traballar por un mundo máis humano.
Lonxe de crernos portadores únicos de salvación, os cristiáns habemos acoller con gozo esa corrente de salvación que se abre camiño na historia dos homes, non só na Igrexa, senón tamén xunto dela e máis aló das súas institucións. Deus está actuando no mundo.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
