FÁLTANOS UNHA COUSA
O episodio está narrado con intensidade especial. Xesús ponse a camiño cara a Xerusalén, pero antes de que se afaste daquel lugar, chega «correndo» un descoñecido que «cae de xeonllos» diante del para retelo. Necesita urxentemente a Xesús.
Non é un enfermo que pide curación. Non é un leproso que, desde o chan, implora compaixón. A súa petición é doutra orde. O que el busca naquel mestre bo é luz para orientar a súa vida: «Que farei para herdar a vida eterna?». Non é unha cuestión teórica, senón existencial. Non fala en xeral; quere saber que ha facer el persoalmente.
Primeiro de nada, Xesús recórdalle que «non hai ninguén bo máis que Deus». Antes de suscitarnos o que hai que «facer», temos de saber que vivimos ante un Deus Bo coma ninguén: temos de apoiar a nosa vida na súa bondade insondábel.
Logo, recórdalle «os mandamentos» dese Deus Bo. Segundo a tradición bíblica, ese é o camiño para a vida eterna. A resposta do home é admirábel. Todo iso cumpriuno desde pequeno, pero sente dentro de si unha aspiración máis fonda. Está buscando algo máis.
«Xesús fica mirándoo con agarimo». A súa mirada está xa expresando a relación persoal e intensa que quere establecer con el.
Xesús entende moi ben o seu insatisfacción: «fáltache unha cousa». Seguindo esa lóxica de «facer» o mandado para «posuír» a vida eterna, aínda que viva de xeito irreprochábel, non estará plenamente satisfeito. No ser humano hai unha aspiración máis profunda.
Por iso, Xesús invítao a orientar a súa vida desde unha lóxica nova. O primeiro é non vivir agarrado ás súas posesións: «vende o que tés». O segundo, axudar aos pobres: «dálles o teu diñeiro». Para rematar, «ven e sígueme». Os dous poderán percorreren xuntos o camiño cara ao reino de Deus.
O home érguese e afástase de Xesús. Esquece a súa mirada cariñosa e vaise triste. Sabe que nunca poderá coñecer a alegría e a liberdade dos que seguen a Xesús. Marcos explícanos que «era moi rico».
- Non é esta nosa experiencia de cristiáns satisfeitos dos países ricos?
- Non vivimos atrapados polo benestar material?
- Non lle falta á nosa relixión o amor práctico aos pobres?
- Non nos falta a alegría e liberdade dos seguidores de Xesús?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
