A IDENTIDADE DE XESÚS
Até a prisión de Maqueronte, onde está encerrado por Antipas, chéganlle ao Bautista noticias de Xesús. O que está a ouvir déixao desconcertado. Non responde ás súas expectativas. El espera un Mesías que se impoña coa forza terríbel do xuízo de Deus, salvando aos que acolleron o seu bautismo e condenando a quen o rexeitaron. Quen é Xesús?
Para saír de dúbidas, encarga a dous discípulos que lle pregunten a Xesús sobre a súa verdadeira identidade: «Es ti o que ha vir ou temos de esperar a outro?». A pregunta era decisiva nos primeiros momentos do cristianismo.
A resposta de Xesús non é teórica, senón moi concreta e precisa: comunicádelle a Xoán «o que estades a ver e a ouvir».
Pregúntanlle pola súa identidade, e Xesús respóndelles coa súa actuación curadora ao servizo dos enfermos, dos pobres e desgraciados que atopa polas aldeas de Galilea, sen recursos nin esperanza para unha vida mellor: «Os cegos ven e os inválidos andan; os leprosos fican limpos e os xordos ouven; os mortos resucitan e aos pobres anúnciaselles a Boa Nova».
Para coñecer a Xesús, o mellor é ver a quen se achega e a que se dedica. Para captar ben a súa identidade non abonda con confesar teoricamente que é o Mesías, Fillo de Deus. É necesario sintonizar co seu modo de ser Mesías, que non é outro senón o de aliviar o sufrimento, curar a vida e abrir un horizonte de esperanza aos pobres.
Xesús sabe que a súa resposta pode decepcionar aos que soñan cun Mesías poderoso. Por iso engade: «Ditoso o que non se senta defraudado por min». Que ninguén espere outro Mesías que realice outro tipo de «obras»; que ninguén invente outro Cristo máis ao seu gusto, pois o Fillo foi enviado para facer a vida máis digna e ditosa para todos, até alcanzar a súa plenitude na festa final do Pai.
A que Mesías seguimos hoxe os cristiáns? Dedicámonos a facer as obras» que facía Xesús? E se non as facemos, que estamos a facer no medio do mundo? Que están «a ver e ouvir» a xente na Igrexa de Xesús? Que ve nas nosas vidas? Que escoita nas nosas palabras?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
