CURAR FERIDAS
A actuación de Xesús deixou desconcertado ao Bautista. El agardaba un Mesías que extirparía do mundo o pecado impoñendo o xuízo rigoroso de Deus, non un Mesías dedicado a curar feridas e aliviar sufrimentos. Desde a prisión de Maqueronte envía unha mensaxe a Xesús: «Es ti quen tiña que vir ou temos de agardar por outro?».
Xesús respóndelle coa súa vida de profeta curador: «Ide contarlle a Xoán o que estades a ver e oír: os cegos ven, os coxos andan; os leprosos fican limpos, os xordos oen, os mortos resucitan e aos pobres anúnciaselles a boa noticia». Este é o verdadeiro Mesías: o que vén aliviar o sufrimento, curar a vida e abrir un horizonte de esperanza para os pobres.
Xesús séntese enviado por un Pai misericordioso que quer para todos un mundo máis digno e ditoso. Por iso entrégase a curar feridas, sandar doenzas e liberar a vida. E por iso lles pide a todos: «Sede compasivos como o voso Pai é compasivo».
Xesús non se sente enviado por un Xuíz rigoroso para xulgar aos pecadores e condenar ao mundo. Por iso non atemoriza a ninguén con xestos xusticeiros, senón que ofrece a pecadores e prostitutas a súa amizade e o seu perdón. E por iso lles pide a todos: «Non xulguedes e non seredes xulgados».
Xesús non cura nunca de xeito arbitrario ou por puro sensacionalismo. Cura movido pola compaixón, buscando restaurar a vida desas xentes adoecidas, abatidas e rotas. Son as primeiras que han experimentar que Deus é amigo dunha vida digna e sa.
Xesús non insistiu nunca no carácter prodixioso das súas curacións nin pensou nelas como receita fácil para suprimir o sufrimento no mundo. Presentou a súa actividade curadora como signo para mostrar aos seus seguidores en que dirección temos de actuar para abrirmos camiños a ese proxecto humanizador do Pai que el chamaba «reino de Deus».
O papa Francisco afirma que «curar feridas» é unha tarefa urxente: «Vexo con claridade que o que a Igrexa necesita hoxe é capacidade de curar feridas». Fala logo de facérmonos cargo das persoas, acompañándoas como o bo samaritano, que lava, limpa e consola». Fala tamén de «camiñarmos coas persoas na noite, saber dialogar e ata descendermos á súa noite e escuridade sen perdérmonos».
Ao confiar a súa misión aos discípulos, Xesús non os imaxina como doutores, xerarcas, liturxistas ou teólogos, senón como curadores. Sempre lles confía unha dobre tarefa: curar enfermos e anunciar que o reino de Deus está xa de pertiño.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
