ACOLLER A FORZA DO EVANXEO
Dous discípulos de Xesús vanse afastando de Xerusalén. Camiñan tristes e abatidos. Cando o viron morrer na cruz, no seu corazón apagouse a esperanza que puxeran nel. Con todo continúan pensando nel. Non o poden esquecer. E el sería todo unha ilusión?
Mentres conversan e discuten de todo o vivido, Xesús achégase e ponse a camiñar cabo deles. Con todo, os discípulos non o recoñecen. Aquel Xesús no que tanto confiaran e ao que amaran con paixón parécelles agora un camiñante estraño.
Xesús únese á súa conversación. Os camiñantes escóitano primeiro sorprendidos, pero aos poucos algo se vai espertando no seu corazón. Non saben exactamente o que lles está a pasar. Máis tarde dirán: «Non ardía o noso corazón mentres nos falaba no camiño e nos explicaba as Escrituras?».
Os camiñantes séntense atraídos polas palabras de Xesús. Chega un momento no que necesitan a súa compañía. Non queren deixalo marchar: «Fica connosco». Durante a cea abriránselles os ollos e recoñecerano. Este é a grande mensaxe deste relato: cando acollemos a Xesús como compañeiro de camiño, as súas palabras poden espertar en nós a esperanza perdida.
Durante estes anos, moitas persoas perderon a súa confianza en Xesús. Aos poucos váiselles convertendo nunha personaxe estraña e irrecoñecíbel. Todo o que saben del é o que poden reconstruír, dun xeito parcial e fragmentario, a partires do que escoitaron a predicadores e catequistas.
Sen dúbida, a homilía dos domingos cumpre unha tarefa insubstituíbel, pero resulta claramente insuficiente para que as persoas de hoxe poidan entrar en contacto directo e vivo co Evanxeo. Tal como se leva a cabo, ante un pobo que ten de permanecer mudo, sen expor as súas inquietudes, interrogantes e problemas, é difícil que logre rexenerar a fe vacilante de tantas persoas que buscan, ás veces sen sabelo, atopárense con Xesús.
Non chegou xa o momento de instaurar, fóra do contexto da liturxia dominical, un espazo novo e diferente para escoitarmos xuntos o Evanxeo de Xesús? Por que non reunírmonos laicos e presbíteros, mulleres e homes, cristiáns convencidos e persoas que se interesan pola fe, a escoitarmos, compartirmos, dialogar e acollermos o Evanxeo de Xesús?
Habemos darlle ao Evanxeo a oportunidade de entrar con toda a súa forza transformadora en contacto directo e inmediato cos problemas, crises, medos e esperanzas da xente de hoxe. Ben axiña será tarde abondo para recuperarmos entre nós a frescura orixinal do Evanxeo. Hoxe é posíbel. Isto é o que se pretende coa proposta dos Grupos de Xesús.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
