NON FAN
O QUE DIN
Xesús fala con indignación profética. O seu discurso, dirixido á xente e aos seus discípulos, é unha dura crítica aos dirixentes relixiosos de Israel. Mateu recólleo nos anos oitenta para que os dirixentes da Igrexa cristiá non caian en condutas parecidas.
Poderemos recordar hoxe as recriminacións de Xesús con paz, en actitude de conversión, sen ánimo algún de polémicas estériles? As súas palabras son unha invitación para que bispos, presbíteros e cantos temos algunha responsabilidade eclesial fagamos unha revisión da nosa actuación.
«Non fan o que din». O noso maior pecado é a incoherencia. Non vivimos o que predicamos. Temos poder, pero fáltanos autoridade. A nosa conduta desacredítanos. Un exemplo de vida máis evanxélica dos dirixentes cambiaría o clima en moitas comunidades cristiás.
«Atan cargas pesadas e insoportábeis e póñenas cima das costas dos homes; pero eles non moven nin un dedo para levalas». É certo. Con frecuencia somos esixentes e severos cos demais, compresivos e indulxentes connosco. Angustiamos á xente sinxela coas nosas esixencias, pero non lles facilitamos a acollida do Evanxeo. Non somos coma Xesús, que se preocupa de facer lixeira a súa carga, pois é humilde e de corazón sinxelo.
«Todo o fan para que os vexa a xente». Non podemos negar que é moi fácil vivirmos pendentes da nosa imaxe, buscando case sempre «ficar ben» ante os demais. Non vivimos ante ese Deus que ve no secreto. Estamos máis atentos ao noso prestixio persoal.
«Gústalles o primeiro posto e os primeiros asentos […] e que os saúden pola rúa e que lles chamemos mestres». Dános vergonza confesalo, pero gústanos. Buscamos ser tratados de xeito especial, non como un irmán máis. Hai algo máis ridículo que unha testemuña de Xesús buscando ser distinguido e reverenciado pola comunidade cristiá?
«Non vos deixedes chamar mestre […] nin preceptor […] porque uno só é o voso Mestre e o voso Preceptor: Cristo». O mandato evanxélico non pode ser máis claro: renunciade aos títulos para non facer sombra a Cristo; orientade a atención dos crentes só cara a el. Por que a Igrexa non fai nada por suprimir tantos títulos, prerrogativas, honores e dignidades para mostrar mellor o rostro humilde e próximo de Xesús?
«Non chamedes a ninguén pai voso na terra, porque un só é o voso Pai: o do ceo». Para Xesús, o título de Pai é tan único, profundo e entrañábel que non ha ser utilizado por ninguén na comunidade cristiá. Por que o permitimos?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
