UNHA PORTA ABERTA
Estamos demasiado atrapados polo «máis acó» para preocupármonos do «máis alá». Sometidos a un ritmo de vida que nos aparva e escraviza, atafegados por unha información asfixiante de noticias e acontecementos diarios, fascinados por mil atractivos que o desenvolvemento técnico pon nas nosas mans, non parece que esteamos a necesitarmos un horizonte máis amplo do que «esta vida» na que nos movemos.
Para que pensar «noutra vida»? Non é mellor gastar todas as nosas forzas en organizar o mellor posíbel a nosa existencia neste mundo? Non deberiamos esforzarnos ao máximo en vivirmos esta vida de agora e calarmos respecto de todo o demais? Non é mellor aceptar a vida coa súa escuridade e os seus enigmas, e deixar «o máis alá» como un misterio do que nada sabemos?
Con todo, o home contemporáneo, como o de todas as épocas, sabe que no fondo do seu ser está latente sempre a pregunta máis seria e difícil de responder: que vai ser de todos e cada un de nós? Calquera que sexa a nosa ideoloxía ou a nosa fe, o verdadeiro problema co que estamos enfrontados todos é o noso futuro. Que final nos espera?
Peter Berger lembrounos con profundo realismo que «toda sociedade humana é, en última instancia, unha congregación de homes fronte á morte». Por iso, precisamente ante a morte é onde aparece con máis claridade «a verdade» da civilización contemporánea, que, curiosamente, non sabe que facer con ela se non é ocultala e eludir ao máximo o seu tráxico desafío.
Máis honrada parece a postura de persoas como Eduardo Chillida, que nalgunha ocasión expresouse nestes termos: «Da morte, a razón dime que é definitiva. Da razón, a razón dime que é limitada».
E é aquí onde temos de situar a postura do crente, que sabe enfrontarse con realismo e modestia ao feito ineludíbel da morte, pero que o fai desde unha confianza radical en Cristo resucitado. Unha confianza que dificilmente pode ser entendida «desde fóra» e que só pode ser vivida por quen escoitou, algunha vez, no fondo do seu ser, as palabras de Xesús: «Eu son a resurrección e a vida». Crees ti isto?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
