NON PERDER A IDENTIDADE
Xesús estase despedindo dos seus discípulos. Dentro de moi pouco xa non o terán con eles. Xesús fálalles con tenrura especial: «Meus filliños, quédame pouco de estar convosco». A comunidade é pequena e fráxil. Acaba de nacer. Os discípulos son como pícaros pequenos. Que será deles se se quedan sen o Mestre?
Xesús failles un agasallo: «Douvos un mandato novo: que vos amedes uns a outros como eu vos amei». Se se queren mutuamente co amor con que Xesús os quixo, non deixarán de sentilo vivo no medio deles. O amor que recibiron de Xesús seguirá difundíndose entre os seus.
Por iso, Xesús engade: «O sinal polo que coñecerán todos que sodes discípulos meus será que vos amades uns a outros». Iso permitirá descubrir que unha comunidade que se di cristiá é realmente de Xesús, non será a confesión dunha doutrina, nin a observancia duns ritos, nin o cumprimento dunha disciplina, senón o amor vivido co espírito de Xesús. Nese amor está a súa identidade.
Vivimos nunha sociedade onde se vai impondo a «cultura do intercambio». As persoas intercambian obxectos, servizos e prestacións. Con frecuencia, intercambian ademais sentimentos, corpos e ata amizade. Eric Fromm chegou a dicir que «o amor é un fenómeno marxinal na sociedade contemporánea». A xente capaz de amar é unha excepción.
Probabelmente sexa unha análise excesivamente pesimista, pero o certo é que, para vivir hoxe o amor cristián, é necesario resistir á atmosfera que envolve á sociedade actual. Non é posíbel vivir un amor inspirado por Xesús sen distanciarse do estilo de relacións e intercambios interesados que predomina con frecuencia entre nós.
Se a Igrexa «se está diluíndo» no medio da sociedade contemporánea non é só pola crise profunda das institucións relixiosas. No caso do cristianismo é, tamén, porque moitas veces non é fácil ver nas nosas comunidades discípulos e discípulas de Xesús que se distingan pola súa capacidade de amar como amaba el. Fáltanos o distintivo cristián.
Os cristiáns falamos moito do amor. Con todo, non sempre acertamos ou nos atrevemos a darlle o seu verdadeiro contido a partir do espírito e das actitudes concretas de Xesús. Fáltanos aprender que el viviu o amor como un comportamento activo e creador que o levaba a unha actitude de servizo e de loita contra todo o que deshumaniza e fai sufrir o ser humano.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
