ESTANCADOS
O papa Francisco está repetindo que os medos, as dúbidas, a falta de audacia… poden impediren de raíz impulsar a renovación que necesita hoxe a Igrexa. Na súa exhortación A alegría do Evanxeo chega a dicir que, se ficamos paralizados polo medo, unha vez máis podemos quedarnos simplemente en «espectadores dun estancamento infecundo da Igrexa».
As súas palabras fan pensar. Que podemos percibir entre nós? Estámonos mobilizando para reavivar a fe das nosas comunidades cristiás ou seguimos instalados nese «estancamento infecundo» do que fala Francisco? Onde podemos atopar forzas para reaccionarmos?
Unha das grandes achegas do Concilio Vaticano II foi impulsar o paso desde a «misa», entendida como unha obrigación individual para cumprir un precepto sagrado, á «eucaristía» vivida como celebración gozosa de toda a comunidade para alimentar a súa fe, crecer en fraternidade e reavivar a súa esperanza en Xesús Cristo resucitado.
Sen dúbida, ao longo destes anos levamos dado pasos moi importantes. Quedan moi lonxe aquelas misas celebradas en latín nas que o sacerdote «dicía» a misa e o pobo cristián viña «oír» a misa ou «asistir» á celebración. Pero, non estamos a celebrar a eucaristía dun xeito rutineiro e aburrido?
Hai un feito innegábel. A xente estase afastando de xeito imparábel da práctica dominical, porque non atopa nas nosas celebracións o clima, a palabra clara, o rito expresivo, a acollida estimulante que necesita para alimentar a súa fe débil e vacilante.
Sen dúbida, todos, presbíteros e laicos, temos de preguntarnos que estamos facendo para que a eucaristía sexa, como quere o Concilio, «centro e cume de toda a vida cristiá». Como permanece tan calada e inmóbil a xerarquía? Por que os crentes non manifestamos a nosa preocupación e a nosa dor con máis forza?
O problema é grave. Seguirmos «estancados» nun modo de celebración eucarística tan pouco atractivo para os homes e mulleres de hoxe? Esta liturxia que vimos repetindo desde hai séculos é a que mellor pode axudarnos a actualizar aquela cea memorábel de Xesús onde se concentra de modo admirábel o núcleo da nosa fe?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
