A MIRADA DE XESÚS
Marcos describe con todo detalle a situación. Xesús diríxese en barca cos seus discípulos cara a un lugar tranquilo e retirado. Quere escoitalos con calma, pois volveron cansados da súa primeira quenda evanxelizadora e desexan compartiren a súa experiencia co Profeta que os enviou.
O propósito de Xesús fica frustrado. A xente descobre a súa intención e adiántanselle ás carreiras polas beiras. Cando chegan ao lugar, atopan unha multitude vinda de todas as aldeas das contornas. Como reaccionará Xesús?
Marcos describe graficamente a súa actuación: os discípulos terán de aprender como han tratar á xente; nas comunidades cristiás hase recordar como era Xesús con esas persoas perdidas no anonimato, das que ninguén se preocupa. «Ao desembarcaren, Xesús contempla un gran xentío, sentiu compaixón deles, pois eran como ovellas sen pastor, e púxose a ensinarlles moitas cousas».
O primeiro que destaca o evanxelista é a mirada de Xesús. Non se irrita porque interrompan os seus plans. Míraos detidamente e conmóvese. Nunca lle molesta a xente. O seu corazón intúe a desorientación e o abandono en que se atopan os campesiños daquelas aldeas.
Na Igrexa habemos aprender a mirarmos á xente como a miraba Xesús: captando o sufrimento, a soidade, o desconcerto ou o abandono que sofren moitos. A compaixón non brota da atención ás normas ou o recordo das nosas obrigas. Espértase en nós cando miramos atentamente aos que sofren.
Desde esa mirada, Xesús descobre a necesidade máis profunda daquelas xentes: andan «coma ovellas sen pastor». O ensino que reciben dos letrados da Lei non lles ofrece o alimento que necesitan. Viven sen que ninguén coide realmente delas. Non teñen un pastor que as guíe e as defenda.
Movido pola súa compaixón, Xesús «ponse a ensinarlles moitas cousas». Con calma, sen présas, dedícase pacientemente a ensinarlles a Boa Noticia de Deus. Non o fai por obriga. Non pensa en si mesmo. Comunícalles a Palabra de Deus, conmovido pola necesidade que teñen dun pastor.
Non podemos permanecermos indiferentes ante tanta xente que, dentro das nosas comunidades cristiás, anda buscando un alimento máis sólido do que o que recibe. Non habemos aceptar como normal a desorientación relixiosa dentro da Igrexa. Habemos reaccionar de xeito lúcido e responsábel. Non poucos cristiáns buscan seren mellor alimentados. Necesitan pastores que lles transmitan a mensaxe de Xesús.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
