PREGUNTA DECISIVA
O Evanxeo de Xoán conservou o recordo dunha forte crise entre os seguidores de Xesús. Apenas temos datos. Só nos di que aos discípulos lles resulta duro o modo de falar del. Probabelmente lles parece excesiva a adhesión que reclama deles. Nun determinado momento, «moitos discípulos retiráronse e xa non ían con el».
Por primeira vez experimenta Xesús que as súas palabras non teñen a forza desexada. Con todo non as retira, senón que se reafirma máis: «As palabras que vos dixen son espírito e vida, pero algúns de vós non cren». As súas palabras parecen duras, pero transmiten vida, fan vivir, pois conteñen Espírito de Deus.
Xesús non perde a paz. Non lle inquieta o fracaso. Dirixíndose aos Doce failles a pregunta decisiva: «Tamén vós queredes marchar?». Non os quere reter á forza. Déixalles a liberdade de decidiren. Os seus discípulos non han ser servos, senón amigos. Se queren, poden volveren ás súas casas.
Unha vez máis, Pedro responde en nome de todos. A súa resposta é exemplar. Sincera, humilde, sensata, propia dun discípulo que coñece a Xesús o suficiente como para non abandonalo. A súa actitude pode axudar aínda hoxe aos que con fe vacilante se suscite neles prescindiren de toda fe.
«Señor, a quen iriamos?». Non ten sentido abandonarmos a Xesús de calquera xeito, sen atoparmos un mestre mellor e máis convincente. Se non seguen a Xesús, ficarán sen saberen a quen seguir. Non han precipitarse. Non é bo ficar sen luz nin guía na vida.
Pedro é realista. É bo abandonarmos a Xesús sen atopar unha esperanza máis convincente e atractiva? Basta substituílo por un estilo de vida rebaixada, sen apenas metas nin horizonte? É mellor vivirmos sen preguntas, formulacións nin procura de ningunha clase?
Hai algo que Pedro non esquece: «As túas palabras dan vida eterna». Sente que as palabras de Xesús non son palabras baleiras nin enganosas. Cabo del descubriron a vida doutro xeito. A súa mensaxe abriunos á vida eterna. Onde poderían atopar unha noticia de Deus mellor?
Para rematar, Pedro recorda a experiencia fundamental. Ao convivir con Xesús descubriu que vén do misterio de Deus. De lonxe, na distancia, desde a indiferenza ou o desinterese non se pode recoñecer o misterio que se encerra en Xesús. Os Doce tratárono de cerca. Por iso poden dicir: «Nós creemos e sabemos que ti es o Santo de Deus». Seguirán cabo de Xesús.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
