NINGUÉN TEN
A EXCLUSIVA
DE XESÚS
A escena é sorprendente. Os discípulos achéganse a Xesús cun problema. Esta vez, o portador do grupo non é Pedro, senón Xoán, un dos dous irmáns que andan á busca dos primeiros postos. Agora pretende que o grupo de discípulos teña a exclusiva de Xesús e o monopolio da súa acción liberadora.
Veñen preocupados. Un exorcista non integrado no grupo está botando demos en nome de Xesús. Os discípulos non se alegran de que a xente quede curada e poidan iniciaren unha vida máis humana. Só pensan no prestixio do seu propio grupo. Por iso trataron de cortar de raíz a súa actuación. Esta é a súa única razón: «Non é dos nosos».
Os discípulos dan por suposto que, para actuar no nome de Xesús e coa súa forza curadora, é necesario ser membro do seu grupo. Ninguén pode apelar a Xesús e traballar por un mundo máis humano sen formar parte da Igrexa. É realmente así? Que pensa Xesús?
As súas primeiras palabras son rotundas: «Non llo impidades». O nome de Xesús e a súa forza humanizadora son máis importantes que o pequeno grupo dos seus discípulos. É bo que a salvación que trae Xesús se estenda máis aló da Igrexa establecida e axude ás xentes a viviren de xeito máis humano. Ninguén ha vela coma unha competencia desleal.
Xesús rompe toda tentación sectaria nos seus seguidores. Non constituíu o seu grupo para controlar a súa salvación mesiánica. Non é un rabino dunha escola pechada, senón Profeta dunha salvación aberta a todos. A súa Igrexa ten de apoiar o seu Nome alí onde é invocado para facer o ben.
Non quere Xesús que entre os seus seguidores se fale dos que son nosos e dos que non o son, os de dentro e os de fóra, os que poden actuar no seu nome e os que non poden facelo. O seu modo de ver as cousas é diferente: «Quen non está contra nós está a favor de nós».
Na sociedade actual hai moitos homes e mulleres que traballan por un mundo máis xusto e humano sen pertenceren á Igrexa. Algúns nin son crentes, pero están abrindo camiños ao reino de Deus e á súa xustiza. Son dos nosos. Temos de alegrarnos no canto de miralos con resentimento. Temos de apoialos no canto de descualificalos.
É un erro vivirmos na Igrexa vendo en todas partes hostilidade e maldade, crendo inxenuamente que só nós somos portadores do Espírito de Xesús. El non nos aprobaría. Invítanos a colaborarmos con alegría con todos os que viven de xeito humano e se preocupan dos máis pobres e necesitados.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
