IDE A GALILEA. ALÍ O VEREDES
O relato evanxélico que se le na noite pascual é dunha importancia excepcional. Non só se anuncia a gran noticia de que o crucificado foi resucitado por Deus. Indícasenos, ademais, o camiño que temos de percorrermos para velo e atopármonos con el.
Marcos fala de tres mulleres admirábeis que non poden esquecer a Xesús. Son María de Magdala, María a de Santiago e Salomé. Nos seus corazóns espertouse un proxecto absurdo que só pode nacer do seu amor apaixonado: «comprar aromas para iren ao sepulcro embalsamar o seu cadáver».
O sorprendente é que, ao chegaren ao sepulcro, observan que está aberto. Cando se achegan máis, ven a un «mozo vestido de branco» que as tranquiliza do seu sobresalto e anúncialles algo que endexamais poderían sospeitaren.
«Buscades a Xesús de Nazaret, o crucificado?». É un erro buscalo no mundo dos mortos. «Non está aquí». Xesús non é un defunto máis. Non é o momento de choralo e renderlle homenaxes. «resucitou». Está vivo para sempre. Nunca poderá ser atopado no mundo do morto, o extinguido, o acabado.
Mas, se non está no sepulcro, onde se lle pode ver? Onde podemos atopármonos con el? O mozo recórdalles ás mulleres algo que xa lles tiña dito antes Xesús: «El vai diante de vós a Galilea. Alí o veredes». Para «ver» ao resucitado cómpre volver a Galilea. Por que? Para que?
Ao resucitado non se lle pode «ver» sen facer o seu propio percorrido. Para experimentalo cheo de vida no medio de nós, hai que volver ao momento de partida e facermos a experiencia do que foi esa vida que levou a Xesús á crucifixión e resurrección. Se non é así, a «Resurrección» será para nós unha doutrina sublime, un dogma sagrado, pero non experimentaremos a Xesús vivo en nós.
Galilea foi o escenario principal da súa actuación. Alí o viron os seus discípulos curar, perdoar, liberar, acoller, espertar en todos unha esperanza nova. Agora os seus seguidores habemos facer o mesmo. Non estamos sos. O resucitado vai diante de nós. Irémolo vendo se camiñamos tralos seus pasos. O máis decisivo para experimentarmos ao «resucitado» non é o estudo da teoloxía nin a celebración litúrxica senón o seguimento fiel a Xesús.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
