NADA O PUIDO DETER
A execución do Bautista non foi algo casual. Segundo unha idea moi estendida no pobo xudeu, o destino que espera ao profeta é a incomprensión, o rexeitamento e, en moitos casos, a morte. Probabelmente, Xesús contou desde ben axiña coa posibilidade dun final violento.
Pero Xesús non foi un suicida. Tampouco buscaba o martirio. Nunca quixo o sufrimento nin para el nin para ninguén. Dedicou a súa vida a combatelo na enfermidade, nas inxustizas, na marxinación ou na desesperanza. Viviu entregado a «buscar o reino de Deus e a súa xustiza»: ese mundo máis digno e ditoso para todos que busca o seu Pai.
Se Xesús acepta a persecución e o martirio é por fidelidade a ese proxecto de Deus: que non quer ver sufrir aos seus fillos e fillas. Por iso non corre cara á morte, pero tampouco se bota para atrás. Non foxe ante as ameazas; tampouco modifica a súa mensaxe nin se desdí das súas afirmacións na defensa dos últimos.
Éralle fácil evitar a execución. Abondaría con calar e non insistir no que podía irritar no templo ou no palacio do prefecto romano. Non o fixo. Seguiu o seu camiño. Preferiu ser executado antes que traizoar a súa conciencia e ser infiel ao proxecto de Deus, o seu Pai.
Aprendeu a vivir nun clima de inseguridade, conflitos e acusacións. Día a día foise reafirmando na súa misión e seguiu anunciando con claridade a súa mensaxe. Atreveuse a difundila non só nas aldeas apartadas de Galilea, senón na contorna perigosa do templo. Nada o detivo.
Morrerá fiel ao Deus no que confiou sempre. Seguirá acollendo a todos, ata a pecadores e indesexábeis. Se terminan rexeitándoo, morrerá coma un «excluído», pero coa súa morte confirmará o que foi a súa vida enteira: confianza total nun Deus que non rexeita nin exclúe a ninguén do seu perdón.
Seguirá buscando o reino de Deus e a súa xustiza, identificándose cos máis pobres e desprezados. Se un día o executan no suplicio da cruz, reservado para escravos, morrerá coma o máis pobre e desprezado, pero coa súa morte selará para sempre a súa fe nun Deus que quere a salvación do ser humano de todo canto o esclaviza.
Os seguidores de Xesús descubrimos o Misterio último de Deus encarnado no seu amor e entrega extrema ao ser humano. No amor dese crucificado está Deus mesmo identificado con todos os que sofren, gritando contra todas as inxustizas e perdoando aos verdugos de todos os tempos. Neste Deus pódese crer ou non crer, pero non é posíbel burlarse del. Nel confiamos os cristiáns. Nada o deterá no seu empeño por salvar aos seus fillos e fillas.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
