A ALEGRÍA POSÍBEL
A primeira palabra de parte de Deus aos seus fillos, cando o Salvador se achega ao mundo, é unha invitación á alegría. É o que escoita María: «Alégrate!».
Jürgen Moltmann, o gran teólogo da esperanza, expresouno así: «A palabra última e primeira da gran liberación que vén de Deus non é odio, senón alegría; non é condena, senón absolución. Cristo nace da alegría de Deus, e morre e resucita para traer a súa alegría a este mundo contraditorio e absurdo».
Con todo, a alegría non é fácil. A ninguén se lle pode forzar a que estea alegre; non se lle pode impor a alegría desde fóra. O verdadeiro gozo ha de nacer no máis fondo de nós mesmos. Pola contra será risa exterior, gargallada baleira, euforia pasaxeira, pero a alegría ficará fóra, á porta do noso corazón.
A alegría é un agasallo fermoso, pero tamén vulnerábel. Un don que habemos coidar con humildade e xenerosidade no fondo da alma. O novelista alemán Hermann Hesse di que os rostros atormentados, nerviosos e tristes de tantos homes e mulleres débense a que «a felicidade só pode sentila a alma, non a razón, nin o ventre, nin a cabeza, nin a bolsa».
Pero hai algo máis. Como se pode ser feliz cando hai tantos sufrimentos sobre a terra? Como se pode rir cando aínda non están secas todas as bágoas e brotan diariamente outras novas? Como gozar cando dúas terceiras partes da humanidade se atopan afundidas na fame, na miseria ou na guerra?
A alegría de María é o gozo dunha muller crente que se alegra en Deus salvador, o que levanta aos humillados e dispersa aos soberbios, o que colma de bens aos famentos e despide aos ricos baleiros. A alegría verdadeira só é posíbel no corazón do que anhela e busca xustiza, liberdade e fraternidade para todos. María alégrase en Deus, porque vén para consumar a esperanza dos abandonados.
Só se pode ser alegre en comuñón cos que sofren e en solidariedade cos que choran. Só ten dereito á alegría quen loita por facela posíbel entre os humillados. Só pode ser feliz quen se esforza por facer felices aos demais. Só pode celebrar o Nadal quen busca sinceramente o nacemento dun home novo entre nós.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
