NO MEDIO
DA CRISE
Moitas persoas seguen sufrindo de moitos xeitos a crise económica. Non nos habemos enganar. Non podemos mirar cara a outro lado. Na nosa contorna máis ou menos próxima irémonos atopando con familias obrigadas a viviren da caridade, persoas ameazadas de desafiuzamentos, veciños golpeados polo paro, enfermos sen saber como resolveren os seus problemas de saúde ou medicación.
Ninguén sabe moi ben como irá reaccionando a sociedade. Nalgunhas familias poderá ir crecendo a impotencia, a rabia e a desmoralización. É previsíbel que aumenten os conflitos. É fácil que creza nalgúns o egoísmo e a obsesión pola propia seguridade.
Pero tamén é posíbel que vaia crecendo a solidariedade. A crise pódenos facer máis humanos. Pódenos ensinar a compartir máis o que temos e non necesitamos. Pódense estreitar os lazos e a mutua axuda dentro das familias. Pode crecer a nosa sensibilidade cara aos máis esquecidos.
Tamén as nosas comunidades cristiás poden creceren en amor fraterno. É o momento de descubrirmos que non é posíbel seguir a Xesús e colaborar no proxecto humanizador do Pai sen traballarmos por unha sociedade máis xusta e menos corrupta, máis solidaria e menos egoísta, máis responsábel e menos frívola e consumista.
E tamén é o momento de recuperarmos a forza humanizadora que se encerra na eucaristía cando é vivida como unha experiencia de amor confesado e compartido. O encontro dos cristiáns, reunidos cada domingo en torno a Xesús, ha converterse nun lugar de concienciación e de impulso de solidariedade práctica.
Temos de sacudir a nosa rutina e mediocridade. Non podemos comulgar con Cristo na intimidade do noso corazón sen comulgarmos cos irmáns que sofren. Non podemos compartir o pan eucarístico ignorando o fame de millóns de seres humanos privados de pan e de xustiza. É unha burla dármonos a paz uns a outros esquecendo aos que van quedando excluídos socialmente.
A celebración da eucaristía hanos axudar a abrir os ollos para descubrirmos a quen habemos defender, apoiar e axudar nestes momentos. Hanos espertar da «ilusión de inocencia» que nos permite vivirmos tranquilos, para movernos e loitar só cando vemos en perigo os nosos intereses. Vivida cada domingo con fe, pódenos facer máis humanos e mellores seguidores de Xesús. Pódenos axudar a vivir con lucidez cristiá, sen perdermos a dignidade nin a esperanza.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
