EDUCAR NA FE NOS NOSOS DÍAS
A pasaxe de Lucas remata dicindo: «O neno, consonte á idade, ía medrando e robustecéndose, cheo de sabedoría; e a graza de Deus estaba con el».
Cando falamos hoxe de «educar na fe», que é o que queremos dicir? En concreto, o obxectivo é que os fillos entendan e vivan de xeito responsábel e coherente coa súa adhesión a Xesús Cristo aprendendo a viviren de xeito san e positivo desde o Evanxeo.
Pero hoxe a fe non se pode vivir de calquera maneira. Os fillos necesitan aprender a seren crentes no medio dunha sociedade descristianizada. Isto esixe vivir unha fe personalizada, non por tradición, senón froito dunha decisión persoal; unha fe vivida e experimentada; é dicir, unha fe que se alimenta non de ideas e doutrinas, senón dunha experiencia gratificante; unha fe non individualista, senón compartida dalgún xeito nunha comunidade crente; unha fe centrada no esencial, que pode coexistir con dúbidas e interrogantes; unha fe non avergoñada, non encrequenada, senón comprometida e testemuñada no medio dunha sociedade indiferente.
Isto esixe todo un estilo de educar hoxe na fe onde o importante é transmitir experiencia máis do que ideas e doutrinas; ensinar a vivir valores cristiáns máis do que o sometemento a unhas normas; desenvolver a responsabilidade persoal máis ca impor costumes; introducirse na comunidade cristiá máis que desenvolver o individualismo relixioso; cultivarmos a adhesión confiada a Xesús máis do que resolver de xeito abstracto problemas de fe.
Na educación da fe, o decisivo é o exemplo. Que os fillos poidan atopar no seu propio fogar «modelos de identificación». Que non lles sexa difícil saberen coma quen deberían comportárense para vivir a súa fe de xeito san, gozoso e responsábel.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
