A NAI
A moitos pódelles estrañar que a Igrexa faga coincidir o primeiro día do novo ano civil, o Aninovo, coa festa de Santa María, Nai de Deus. E, con todo, é significativo que, desde o século IV, a Igrexa, xa loguiño de celebrar solemnemente o nacemento do Salvador, desexe comezar o ano novo baixo a protección maternal de María, Nai do Salvador e nosa Nai.
Os cristiáns de hogano temos de preguntármonos seriamente que fixemos de María nestes últimos anos, pois probabelmente teñamos empobrecido a nosa fe eliminándoa a Ela de xeito inconsciente da nosa vida.
Movidos, sen dúbida, por unha vontade sincera de purificarmos a nosa vivencia relixiosa e atopar unha fe máis adoitada, abandonamos excesos piadosos, devocións esaxeradas, costumes superficiais e extraviados.
Tratamos de superar unha falsa marío-latría, na que talvez substituïamos a Cristo por María e viamos nela a salvación, o perdón e a redención, cando, en realidade, a temos de acoller do seu Fillo.
Se todo fose corrixir desviacións e colocar a María no lugar auténtico que lle corresponde como Nai de Xesús Cristo e Nai da Igrexa, teriámonos que alegrar e reafirmármonos na nosa postura.
Pero, foi exactamente así? Non a esquecemos excesivamente? Non a arrecantamos nalgún lugar escuro da alma xunto das cousas que nos parecen de pouca utilidade?
O abandono de María, sen afondar máis na súa misión e no lugar que ten de ocupar na nosa vida, non enriquecerá endexamais a nosa vivencia cristiá, senón que, pola contra, a empobrecerá. Probabelmente teñamos cometido excesos de marío-latría no pasado, pero agora corremos o risco de empobrecérmonos coa súa ausencia case total nas nosas vidas.
María é a Nai de Xesús. Pero aquel Cristo que naceu do seu seo estaba destinado a crecer e incorporar a numerosos irmáns, homes e mulleres que vivirían un día da súa Palabra e do seu Espírito.
Hoxe María non é só Nai de Xesús. É a Nai do Cristo total. É a Nai de todos os crentes.
É bo que, ao comezarmos un ano novo, ergamos os nosos ollos cara a María. Ela acompañaranos ao longo dos días con coidado e tenrura de nai. Ela coidará da nosa fe e da nosa esperanza. Non a esquezamos ao longo do ano.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
