CRER NO CEO
Nesta festa cristiá de «Todos os Santos», quero dicir como entendo e trato de vivir algúns trazos da miña fe na vida eterna. Os que coñece e seguen a Xesús Cristo entenderanme.
Crer no ceo é para min resistirme a aceptar que a vida de todos e de cada un de nós é só un pequeno paréntese entre dous inmensos baleiros. Apoiándome en Xesús, intúo, presinto, desexo e creo que Deus está conducindo cara á súa verdadeira plenitude o desexo de vida, de xustiza e de paz que se encerra na creación e no corazón da humanidade.
Crer no ceo é para min rebelarme con todas as miñas forzas a que esa inmensa maioría de homes, mulleres e nenos, que só coñeceron nesta vida miseria, fame, humillación e sufrimentos, fique enterrada para sempre no esquecemento. Confiando en Xesús, creo nunha vida onde xa non haberá pobreza nin dor, ninguén estará triste, ninguén terá de chorar Poderei ver aos que veñen nas pateras chegaren por fin á súa verdadeira patria.
Crer no ceo é para min achegarme con esperanza a tantas persoas sen saúde, doentes crónicos, minusválidos físicos e psíquicos, persoas afundidas na depresión e a angustia, cansadas de viviren e de loitaren. Seguindo a Xesús, creo que un día coñecerán o que é vivir con paz e saúde total. Escoitarán as palabras do Pai: Entra para sempre no gozo do teu Señor.
Non me resigno a que Deus sexa para sempre un «Deus oculto», do que non podamos coñecer xamais a súa mirada, a súa tenrura e os seus abrazos. Non podo facerme á idea de non atoparme nunca con Xesús. Non me resigno a que tantos esforzos por un mundo máis humano e ditoso se perdan no baleiro. Quero que un día os últimos sexan os primeiros e que as prostitutas nos precedan. Quero coñecer aos verdadeiros santos de todas as relixións e todos os ateísmos, os que viviron amando no anonimato e sen esperaren nada.
Un día poderemos escoitar estas incribles palabras que a Apocalipse pon en boca de Deus: «Ao que teña sede, eu dareille a beber gratis da fonte da vida». ¡Gratis! merecelo. Así saciará Deus a sede de vida que hai en nós.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
