NON TODO É TRABALLAR
Poucas parábolas poden provocar maior rexeitamento na nosa cultura de rendemento, produtividade e eficacia, do que esta pequena parábola na que Xesús compara o reino de Deus con ese misterioso crecemento da semente, que se produce sen a intervención do sementador.
Esta parábola, tan esquecida hoxe, resalta o contraste entre a espera paciente do sementador e o crecemento irresistíbel da semente. Mentres o sementador dorme, a semente vai xermolando e medrando «ela soia», sen a intervención do agricultor e «sen que el saiba como».
Afeitos valorar case exclusivamente a eficacia e o rendemento, esquecemos que o evanxeo fala de fecundidade, non de esforzo. Xesús entende que a lei fundamental do crecemento humano non é o traballo senón a acollida da vida que imos recibindo de Deus.
A sociedade actual empúrranos con tal forza cara ao traballo, á actividade e ao rendemento, que xa non percibimos ata que punto nos empobrecemos cando todo se reduce a traballarmos e sermos eficaces.
De feito, a «lóxica da eficacia» está levando ao home contemporáneo a unha existencia tensa e angustiada, a un deterioro crecente das súas relacións co mundo e ás persoas, a un baleiro interior e a esa «síndrome de inmanencia» (José María Rovira Belloso) onde Deus desaparece aos poucos do horizonte da persoa.
A vida non só é traballo e produtividade, senón agasallo de Deus que temos de acoller e gozar con corazón agradecido. A persoa, para ser humana, necesita aprender a estar na vida non só desde unha actitude produtiva senón tamén contemplativa. A vida adquire unha dimensión nova e máis profunda cando acertamos a vivirmos a experiencia do amor gratuíto, creativo e dinamizador de Deus.
Necesitamos aprender a vivir máis atentos a todo o que hai de agasallo na existencia; espertar no noso interior o agradecemento e a loanza; liberarnos da pesada «lóxica da eficacia» e abrir na nosa vida espazos para o gratuíto.
Temos de agradecerlles a tantas persoas que alegran a nosa vida, e non pasar indiferentes por tantas paisaxes feitas só para ser contempladas. Saborea a vida como unha graza quen se deixa querer quen se deixa sorprender polo bo de cada día, quen se deixa agraciar e bendicir por Deus.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
