IDENTIFICAR AS TENTACIÓNS
Segundo os evanxeos, as tentacións experimentadas por Xesús non son propiamente de orde moral. Son formulacións nas que se lle propoñen xeitos falsos de entender e vivir a súa misión. Por iso, a súa reacción sérvenos de modelo para o noso comportamento moral, pero, sobre todo, de alerta para non desviármonos da misión que Xesús confiou aos seus seguidores.
Primeiriño de nada, as súas tentacións axúdannos a identificar con máis lucidez e responsabilidade as que pode experimentar hoxe a súa Igrexa e quen a formamos. Como seremos unha Igrexa fiel a Xesús se non somos conscientes das tentacións máis perigosas que nos poden desviar hoxe do seu proxecto e estilo de vida?
Na primeira tentación, Xesús renuncia a utilizar a Deus para «converter» as pedras en pans e matar así a súa fame. Non seguirá ese camiño. Non vivirá buscando o seu propio interese. Non utilizará ao Pai de xeito egoísta. Alimentarase da Palabra viva de Deus, só «multiplicará» os pans para alimentar a fame da xente.
Esta é probablemente a tentación máis grave dos cristiáns dos países ricos: utilizar a relixión para completar o noso benestar material, tranquilizar as nosas conciencias e baleirar o noso cristianismo de compaixón, vivindo xordos á voz de Deus que nos segue gritando onde están os vosos irmáns?
Na segunda tentación, Xesús renuncia a obter «poder e gloria» a condición de someterse como todos os poderosos aos abusos, mentiras e inxustizas en que se apoia o poder inspirado polo «diaño». O reino de Deus non se impón, ofrécese con amor, só adorará ao Deus dos pobres, débiles e indefensos.
Nestes tempos de perda de poder social é tentador para a Igrexa tratar de recuperar o «poder e a gloria» doutros tempos pretendendo incluso un poder absoluto sobre a sociedade. Estamos perdendo unha oportunidade histórica de entrarmos por un camiño novo de servizo humilde e de acompañamento fraterno ao home e á muller de hoxe, tan necesitados de amor e de esperanza.
Na terceira tentación, Xesús renuncia a cumprir a súa misión recorrendo ao éxito fácil e a ostentación. Non será un Mesías triunfalista. Nunca poñerá a Deus ao servizo da súa vangloria. Estará entre os seus como o que serve.
Sempre será tentador para algúns utilizaren o espazo relixioso para buscar reputación, renome e prestixio. Poucas cousas son máis ridículas no seguimento a Xesús que a ostentación e a procura de honores. Fan dano á Igrexa e baléirana de verdade.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
