A PAZ DE DEUS
De poucas palabras se leva abusado tanto coma da palabra «paz». Todos falamos de «paz», pero o significado deste termo ha ir cambiando profundamente afastándose cada vez máis do seu sentido bíblico. O seu uso interesado fixo da paz un termo ambiguo e problemático. Hoxe, polo xeral, as mensaxes de paz resultan bastante sospeitosas e non logran moita credibilidade.
Cando nas primeiras comunidades cristiás se fala de paz, non pensan en primeiro termo nunha vida máis tranquila e menos problemática, que descorra con certa orde por camiños dun maior progreso e benestar. Antes do que isto e na orixe de toda paz individual ou social está a convicción de que todos somos aceptados por Deus malia os nosos erros e contradicións, todos podemos vivir reconciliados e en amizade con el. Isto é o primeiro e decisivo: «Estamos en paz con Deus» (Romanos 5,1).
Esta paz non é só ausencia de conflitos, senón vida máis plena que nace da confianza total en Deus e afecta ao centro mesmo da persoa. Esta paz non depende só de circunstancias externas. É unha paz que abrolla no corazón, vai conquistando gradualmente a toda a persoa e desde ela esténdese aos demais.
Esa paz é un agasallo de Deus pero é tamén froito dun traballo non pequeno que pode prolongarse durante toda unha vida. Acoller a paz de Deus, gardala fielmente no corazón, mantela no medio dos conflitos e contaxiala aos demais esixe o esforzo apaixonante pero non fácil de unificar e enraizar a vida en Deus.
Esta paz non é unha compensación psicolóxica ante a falta de paz na sociedade; non é unha evasión pragmática que afasta dos problemas e conflitos; non se trata dun refuxio cómodo para persoas desenganadas ou escépticas ante unha paz social case «imposíbel». Se é verdadeira paz de Deus convértese no mellor estímulo para vivir traballando por unha convivencia pacífica feita entre todos e para o ben de todos.
Xesús pide aos seus discípulos que, ao anunciaren o reino de Deus, a súa primeira mensaxe sexa para ofreceren paz a todos: «Dicide primeiro: paz para esta casa». Se a paz é acollida, irase estendendo polas aldeas de Galilea. De non ser así, «volverase» de novo a eles, pero nunca ha quedar destruída no seu corazón, pois a paz é un agasallo de Deus.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire