DÁDELLES VÓS DE COMER
O evanxelista Mateu non se preocupa dos detalles do relato. Só lle interesa enmarcar a escena presentando a Xesús no medio da «xente» en actitude de «compaixón». Faino tamén noutras ocasións. Esta compaixón está na orixe de toda a súa actuación.
Xesús non vive de costas á xente, encerrado nas súas ocupacións relixiosas e indiferente á dor daquel pobo. «Ve o xentío, dálle mágoa e cura aos enfermos». A súa experiencia de Deus faino vivir aliviando o sufrimento e saciando o fame daquelas pobres xentes. Así ha vivir a Igrexa que queira facer presente a Xesús no mundo de hoxe.
O tempo pasa e Xesús segue ocupado en curar. Os discípulos interrómpeno cunha proposta: «É moi tarde; o mellor é despedir a esta xente e que cada un compre algo para comer». Non aprenderon nada de Xesús. Desenténdense dos famentos e abandónanos á súa sorte: que vaian comprar comida». E que farán os que non poidan comprar?
Xesús replícalles cunha orde tallante, que os cristiáns satisfeitos dos países ricos non queremos nin escoitar: «Dádelles vós para comer». Fronte ao «comprar», Xesús propón o «dar para comer». Non o pode dicir de xeito máis claro. El vive gritando ao Pai: «Dános hoxe o noso pan de cada día». Deus quere que todos os seus fillos e fillas teñan pan, tamén os que non o poden comprar.
Os discípulos seguen escépticos. Entre a xente só hai cinco pans e dous peixes. Para Xesús é suficiente: se compartimos o pouco que temos, pódese saciar a fame de todos; ata poden «sobrar» doce cestos de pan. Esta é a súa alternativa: unha sociedade máis humana, capaz de compartir o seu pan cos famentos, terá recursos suficientes para todos.
Nun mundo onde morren de fame millóns de persoas, os cristiáns só podemos vivir avergoñados. Europa non ten alma cristiá e «despide» como delincuentes aos que veñen buscando pan. E, mentres tanto, quen son na Igrexa os que camiñan na dirección marcada por Xesús? Por desgraza, a maioría vivimos xordos á súa chamada, distraídos polos nosos intereses, discusións, doutrinas e celebracións. Por que nos chamamos seguidores de Xesús?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
