NON AFERRARNOS A TRADICIÓNS HUMANAS
Non sabemos cando nin onde ocorreu o enfrontamento. Ao evanxelista só lle interesa evocar a atmosfera na que se move Xesús, rodeado de mestres da lei, observantes escrupulosos das tradicións, e que resisten cegamente á novidade que o Profeta do amor quere introducir nas súas vidas.
Os fariseos observan indignados que os seus discípulos comen con mans impuras. Non o poden tolerar: «Por que os teus discípulos non seguen as tradicións dos maiores ?». Aínda que falan dos discípulos, o ataque vai dirixido a Xesús. Teñen razón. É Xesús o que está rompendo esa obediencia cega ás tradicións ao crear nas súas contornas un «espazo de liberdade» onde o decisivo é o amor.
Aquel grupo de mestres relixiosos non entendeu nada do reino de Deus que Xesús lles está a anunciar. No seu corazón non reina Deus. Segue reinando a lei, as normas, os usos e os costumes marcados polas tradicións. Para eles o importante é observaren o establecido por «os maiores». Non pensan no ben das persoas. Non lles preocupa «buscaren o reino de Deus e a súa xustiza».
O erro é grave. Por iso, Xesús lles responde con palabras duras: «Vós deixades de lado o mandamento de Deus para aferrarvos á tradición dos homes».
Os doutores falan con veneración de «tradición dos maiores» e atribúenlle autoridade divina. Pero Xesús cualifícaa de «tradición humana». Non hai que confundir endexamais a vontade de Deus co que é froito dos homes.
Sería tamén hoxe un grave erro que a Igrexa ficase prisioneira de tradicións humanas dos nosos antepasados, cando todo nos está a chamar a unha conversión profunda a Xesús Cristo, o noso único Mestre e Señor. O que nos tén de preocupar non é conservarmos intacto o pasado, senón facermos posíbel o nacemento dunha Igrexa e dunhas comunidades cristiás capaces de reproduciren con fidelidade o Evanxeo e de actualizaren o proxecto do reino de Deus na sociedade contemporánea.
A nosa responsabilidade primeira non é repetirmos o pasado, senón facermos posíbel nos nosos días a acollida de Xesús Cristo, sen ocultalo nin escurecérmolo con tradicións humanas, por moi venerábeis que nos poidan parecer.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
