QUEN NOS PODE ACHEGAR XESÚS?
«Quen dicides que son eu?». Non sei exactamente como contestar esta pregunta de Xesús desde os cristiáns de hoxe. Pero talvez podemos intuír un pouco o que pode ser para nós nestes momentos se logramos atopármonos con el con máis fondura e verdade.
Xesús pódenos axudar, primeiro de nada, a coñecernos mellor. O seu evanxeo fai pensar. E obríganos a expornos ás preguntas máis importantes e decisivas da vida. A súa maneira de sentir e de vivir a existencia, o seu modo de reaccionar ante o sufrimento humano, a súa confianza indestrutíbel nun Deus amigo da vida é o mellor que deu a historia humana.
Xesús pódenos ensinar sobre todo un estilo novo de vida. Quen se achega a el non se sente atraído tanto por unha nova doutrina senón que é invitado a vivir dunha maneira diferente, máis arraigado na verdade e cun horizonte máis digno e máis esperanzado.
Xesús pódenos liberar tamén de formas pouco sas de vivirmos a relixión: fanatismos cegos, desviacións legalistas, medos egoístas. Pode, sobre todo, introducir nas nosas vidas algo tan importante como a alegría de vivir, a mirada compasiva cara ás persoas, a creatividade de quen vive amando.
Xesús pódenos redimir de imaxes enfermas de Deus que imos arrastrando sen medir os efectos daniños que producen en nós. Pódenos ensinar a vivirmos a Deus con unha presenza próxima e amigábel, fonte inesgotábel de vida e tenrura. Deixarnos conducir por el levaranos a atopármonos con un Deus diferente, máis grande e humano do que todas as nosas teorías.
Iso si. Para atopármonos con Xesús nun nivel un pouco auténtico temos de atrevernos a saír da inercia e do inmobilismo, recuperar a liberdade interior e estar dispostos a «nacermos de novo», deixando atrás a observancia rutineira e aburrida dunha relixión convencional.
Sei que Xesús pode ser o sandador e liberador de non poucas persoas que viven atrapadas pola indiferenza, distraídas pola vida moderna, paralizadas por unha relixión baleira ou seducidas polo benestar material, pero sen camiño, sen verdade e sen vida.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
