IMPORTANTES
Certamente, os nosos criterios non coinciden cos de Xesús. A quen de nós se lle ocorre hoxe pensar que os homes e mulleres máis importantes son aqueles que viven ao servizo dos demais?
Para nós, importante é o home de prestixio, seguro de si mesmo, quen alcanzou o éxito nalgún campo da vida, quen logrou sobresaír sobre os demais e ser aplaudido polas xentes. Esas persoas quen constantemente podemos ver e actuar na televisión: líderes políticos, «premios Nobel», cantantes de moda, deportistas excepcionais… Quen pode ser máis importante do que eles?
Segundo o criterio de Xesús, sinxelamente, eses milleiros e milleiros de homes e mulleres anónimos, de rostro descoñecido, a quen ninguén fará homenaxe algún, pero que se desviven no servizo desinteresado aos demais. Persoas que non viven para o seu éxito persoal. Xentes que non pensan só en satisfaceren egoistamente os seus desexos, senón que se preocupan da felicidade doutros.
Segundo Xesús, hai unha grandeza na vida destas persoas que non acertan a seren felices sen a felicidade dos demais. A súa vida é un misterio de entrega e desinterese. Saben pór a súa vida a disposición doutros. Actúan movidos pola súa bondade. A solidariedade anima o seu traballo, o seu quefacer diario, as súas relacións, a súa convivencia.
Non viven só para traballar nin para gozar. A súa vida non se reduce a cumpriren as súas obrigas profesionais ou executar dilixentemente as súas tarefas. A súa vida encerra algo máis. Viven de xeito creativo. Cada persoa que atopan no seu camiño, cada dor que perciben ao redor, cada problema que xorde cabo deles é unha chamada que os invita a actuar, servir e axudar.
Poden parecer os «últimos», pero a súa vida é verdadeiramente grande. Todos sabemos que unha vida de amor e servizo desinteresado merece a pena, aínda que non nos atrevamos a vivila. Quizá teñamos que orar humildemente como facía Teilhard de Chardin: «Señor, responderei á túa inspiración profunda que me ordena existir, tendo coidado de non afogar nin desviar nin desperdiciar a miña forza de amar e facer o ben».
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
