DÚAS ACTITUDES MOI DE XESÚS
O grupo de Xesús atravesa Galilea camiño de Xerusalén. Fano de xeito reservado, sen que ninguén se decate. Xesús quere dedicarse enteiramente a instruír aos seus discípulos. É moi importante o que quere gravar nos seus corazóns: o seu camiño non é un camiño de gloria, éxito e poder.Pola contra: conduce á crucifixión e ao rexeitamento, aínda que terminará en resurrección.
Aos discípulos non lles entra na cabeza o que lles di Xesús. Dálles medo ata preguntarlle. Non queren pensar na crucifixión. Non entra nos seus plans nin expectativas.
Mentres Xesús lles fala de entrega e de cruz, eles falan das súas ambicións: Quen será o máis importante no grupo? Quen ocupará o posto máis elevado? Quen recibirá máis honores?
Xesús «senta». Quere ensinarlles algo que nunca deben esqueceren. Chama aos Doce, os que están máis estreitamente asociados á súa misión, e invítaos a que se acheguen, xa que os ve moi distanciados del. Para seguiren os seus pasos e parecérense a el teñen de aprender dúas actitudes fundamentais.
- Primeira actitude: «Quen queira ser o primeiro, que sexa o último de todos e servidor de todos». O discípulo de Xesús ten de renunciar a ambicións, rangos, honores e vaidades. No seu grupo ninguén ha pretender estar sobre os demais. Ao contrario, terá de ocupar o último lugar, pórse ao nivel dos que non teñen poder nin ostentan rango algún. E, desde aí, ser coma Xesús: «servidor de todos».
- A segunda actitude é tan importante que Xesús ilústraa cun xesto simbólico entrañábel. Pon a un neno no medio dos Doce, no centro do grupo, para que aqueles homes ambiciosos se esquezan de honores e grandezas, e poñan os seus ollos nos pequenos, nos débiles, nos máis necesitados de defensa e coidado.
Logo, abrázao e dilles: «O que acolle a un neno coma este no meu nome, acólleme a min». Quen acolle a un «pequeno» está acollendo ao máis «grande», a Xesús. E quen acolle a Xesús está acollendo ao Pai que o enviou.
Un Igrexa que acolle aos pequenos e indefensos está ensinando a acoller a Deus. Unha Igrexa que mira cara aos grandes e se asocia cos poderosos da terra está pervertendo a Boa Noticia de Deus anunciada por Xesús.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
