DURA CRÍTICA AOS DIRIXENTES RELIXIOSOS
A parábola dos «viñadores homicidas» é, sen dúbida, a máis dura que Xesús pronunciou contra dos dirixentes relixiosos do seu pobo. Non é fácil remontarse ata o relato orixinal, pero, probabelmente, non era moi diferente do que podemos ler hoxe na tradición evanxélica.
Os protagonistas de maior relevo son, sen dúbida, os labradores encargados de traballar a viña. A súa actuación é sinistra. Non se parecen en absoluto ao dono que coida a viña con solicitude e amor para que non careza de nada.
Non aceptan ao señor a quen pertence a viña. Queren ser eles os únicos donos. Un tras outro, van eliminando aos servos que el lles envía con paciencia incríbel. Non respectan nin ao seu fillo. Cando chega, bótano fóra da viña» e mátano. A súa única obsesión é «quedarse coa herdanza».
Que pode facer o dono? Terminar con estes viñadores e entregar a súa viña a outros «que lle entreguen os froitos». A conclusión de Xesús é tráxica: «Eu asegúrovos que a vós se vos quitará o reino de Deus e daráselle a un pobo que produza os seus froitos».
A partir da destrución de Xerusalén o ano 70, a parábola foi lida como unha confirmación de que a Igrexa tomara a substitución de Israel, pero nunca foi interpretada coma se no «novo Israel» tivese garantida a fidelidade ao dono da viña.
O reino de Deus non é da Igrexa. Non pertence á xerarquía. Non é propiedade destes teólogos ou daqueles. O seu único dono é o Pai. Ninguén se ha sentir propietario da súa verdade nin do seu espírito. O reino de Deus está «no pobo que produce os seus froitos» de xustiza, compaixón e defensa dos últimos.
A maior traxedia que lle pode suceder ao cristianismo de hoxe e de sempre é que maten a voz dos profetas. Que os sumos sacerdotes se sintan donos da «viña do Señor» e que, entre todos, botemos ao Fillo «fóra», afogando o seu Espírito. Se a Igrexa non responde ás esperanzas que puxo nela o seu Señor, Deus abrirá novos camiños de salvación en pobos que produzan froitos.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
