O CAMBIO FUNDAMENTAL
O cambio fundamental ao que nos chama Xesús está claro. Deixar de ser uns egoístas, que miran aos demais en función dos seus propios intereses, para atrevernos a iniciar unha vida máis fraterna e solidaria. Por iso, a un home rico que observa fielmente todos os preceptos da lei, pero que vive encerrado na súa propia riqueza, fáltalle algo esencial para ser discípulo seu: Compartir o que ten cos necesitados!
Hai algo moi claro no evanxeo de Xesús. A vida non se nos deu para facermos diñeiro, para termos éxito ou para lograrmos un benestar persoal, senón para facérmonos irmáns. Se puidésemos ver o proxecto de Deus coa transparencia con que o ve Xesús e comprendermos cunha soa mirada o fondo último da existencia, dariámonos conta de que o único importante é crearmos fraternidade.
O amor fraterno que nos leva a compartir o noso cos necesitados é «a única forza de crecemento» e é o único que fai avanzar decisivamente á humanidade cara á súa salvación.
O home máis logrado non é, como ás veces se pensa, aquel que consegue acumular máis cantidade de diñeiro, senón quen sabe convivir mellor e de maneira máis fraterna. Por iso, cando alguén renuncia, aos poucos, á fraternidade e se vai fechando nas súas propias riquezas e intereses, sen resolver o problema do amor, acaba fracasando como home.
Aínda que viva observando fielmente unhas normas de conduta relixiosa, ao atoparse co evanxeo descubrirá que na súa vida non hai verdadeira alegría. E afastarase da mensaxe de Xesús coa mesma tristeza daquel home que «se marchou triste porque era moi rico».
Con frecuencia, os cristiáns instalámonos comodamente na nosa relixión, sen reaccionarmos ante a chamada do evanxeo e sen buscarmos ningún cambio decisivo na nosa vida. « Rebaixamos» o evanxeo acomodándoo aos nosos intereses. Pero esa relixión xa non pode ser fonte de alegría. Déixanos tristes e sen consolo verdadeiro.
Ante o evanxeo temos de preguntarnos sinceramente se a nosa maneira de gañar e de gastar o diñeiro é a propia de quen sabe compartir ou a de quen busca só acumular. Se non sabemos dar do noso ao necesitado, fáltanos algo moi esencial para vivirmos con alegría cristiá.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
