CRER POR EXPERIENCIA PROPIA
Non é fácil crer en Xesús resucitado. En última instancia é algo que só pode ser captado e comprendido desde a fe que o mesmo Xesús esperta en nós. Se non experimentamos nunca «por dentro» a paz e a alegría que Xesús infunde, é difícil que atopemos «por fóra» probas da súa resurrección.
Algo disto vénnos dicir Lucas ao describirnos o encontro de Xesús resucitado co grupo de discípulos. Entre eles hai de todo. Dous discípulos están contando como o recoñeceron ao cear con el en Emaús. Pedro di que se lle apareceu. A maioría non ha ter aínda ningunha experiencia. Non saben que pensar.
Entón «Xesús preséntase no medio deles e dilles: “Paz para vós”». O primeiro para espertar a nosa fe en Xesús resucitado é poder intuír, tamén hoxe, a súa presenza no medio de nós, e facer circular nos nosos grupos, comunidades e parroquias a paz, a alegría e a seguridade que dá sabelo vivo, acompañándonos de pertiño nestes tempos nada fáciles para a fe.
O relato de Lucas é moi realista. A presenza de Xesús non transforma de xeito máxico aos discípulos. Algúns asústanse e «cren que están a ver unha pantasma». No interior doutros «xorden dúbidas» de todo tipo. Hai quen non o acaban de crer «pola alegría». Outros seguen «atónitos».
Así sucede tamén hoxe. A fe en Cristo resucitado non nace de xeito automático e segura en nós. Vaise espertando no noso corazón de forma fráxil e humilde. No comezo, é case só un desexo. De ordinario, crece rodeada de dúbidas e interrogantes: será posíbel que sexa verdade algo tan grande?
Segundo o relato, Xesús fica, come entre eles, e dedícase a «abrirlles o entendemento» para que poidan comprenderen o que sucedeu. Quere que se convertan en «testemuñas», que poidan falaren desde a súa experiencia, e predicaren non de calquera xeito, senón «no seu nome».
Crer no Resucitado non é cuestión dun día. É un proceso que, ás veces, pode durar anos. O importante é a nosa actitude interior. Confiar sempre en Xesús. Facerlle moito máis sitio en cada un de nós e nas nosas comunidades cristiás.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
