EN QUE TEMOS
DE CAMBIAR?
Non é difícil resumir a mensaxe de Xesús: Deus non é un ser indiferente e afastado, que se move no seu mundo, interesado só pola súa honra e os seus dereitos. É alguén que busca para todos o mellor. A súa forza salvadora está a actuar no máis fondo da vida. Só quere a colaboración das súas criaturas para conducir ao mundo á súa plenitude: «O reino de Deus está preto. Cambiade».
Pero que é colaborar no proxecto de Deus? En que hai que cambiar? A chamada de Xesús non se dirixe só aos «pecadores» para que abandonen a súa conduta e se parezan un pouco máis aos que xa observan a lei de Deus. Non é iso o que lle preocupa. Xesús diríxese a todos, pois todos teñen de aprender a actuaren de maneira diferente. O seu obxectivo non é que en Israel se viva unha relixión máis fiel a Deus, senón que os seus seguidores introduzan no mundo unha nova dinámica: a que responde ao proxecto de Deus. Sinalarei os puntos clave.
A compaixón ha ser sempre o principio de actuación
Hai que introducir no mundo compaixón cara aos que sofren: «Sede compasivos como o voso Pai é compasivo». Sobran as grandes palabras que falan de xustiza, igualdade ou democracia. Sen compaixón cara aos últimos non son nada. Sen axuda práctica aos desgraciados da terra non hai progreso humano.
A dignidade dos últimos ha ser a primeira meta
«Os últimos serán os primeiros». Hai que imprimirlle á historia unha nova dirección. Hai que pór a cultura, a economía, as democracias e as Igrexas mirando cara aos que non poden vivir de maneira digna.
Hai que impulsar un proceso de curación que libere á humanidade do que a destrúe e degrada: «Ide e curade»
Xesús non atopou unha linguaxe mellor. O decisivo é curar, aliviar o sufrimento, sanear a vida, construír unha convivencia orientada cara a unha vida máis sa, digna e ditosa para todos.
Esta é a herdanza de Xesús. Nunca en ningures se construirá a vida tal como a quere Deus, se non é liberando aos últimos da súa humillación e sufrimento. Nunca será bendicida por Deus ningunha relixión, se non busca xustiza para eles.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
