BOA NOTICIA PARA OS POBRES
Un dos trazos máis escandalosos e insoportábeis da conduta de Xesús é a súa defensa decidida dos pobres. Unha e outra vez, os cristiáns tratamos de escamotear algo que é esencial na súa actuación.
Non nos enganemos. A súa mensaxe non é unha boa noticia para todos, de xeito indiscriminado. El foi enviado para dar unha boa noticia aos pobres: o futuro proxectado e querido por Deus perténcelles a eles.
Teñen sorte os pobres, os marxinados pola sociedade, os privados de toda defensa, os que non atopan sitio na convivencia dos fortes, os desposuídos polos poderosos, os humillados pola vida. Eles son os destinatarios do reino de Deus, os que se alegrarán cando Deus «reine» entre os seus fillos e fillas.
Pero por que son eles os privilexiados? É que os pobres son mellores do que os demais para mereceren de Deus un trato especial? A posición de Xesús é sinxela e clara. Non afirma nunca que os pobres, polo feito de selo, sexan mellores do que os ricos. Non defende un «clasismo moral». A única razón do seu privilexio consiste en que son pobres e oprimidos. E Deus non pode «reinar» no mundo senón facéndolles xustiza.
Deus non pode ser neutral ante un mundo desgarrado polas inxustizas dos homes. O pobre é un ser necesitado de xustiza. Por iso a chegada de Deus é unha boa noticia para el. Deus non pode reinar senón é defendendo a sorte dos inxustamente maltratados.
Se o reinado de Deus se impón, os pobres serán felices. Porque onde Deus «reina» non poderán xa reinar os poderosos sobre os débiles nin os fortes sobre os indefensos.
Pero non o esquezamos. O que é boa noticia para os pobres resoa como ameaza e mala noticia para os intereses dos ricos. Teñen mala sorte os ricos. O futuro non lles pertence. As súas riquezas impídenlles abrirse a un Deus Pai.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
