NA MESMA DIRECCIÓN
Antes de comezar a narrar a actividade de Xesús, Lucas quere deixar moi claro aos seus lectores cal é a paixón que impulsa ao Profeta de Galilea e cal é a meta de toda a súa actuación. Os cristiáns han saber en que dirección empuxa a Xesús o Espírito de Deus, pois seguilo é precisamente camiñar na súa mesma dirección.
Lucas describe con todo detalle o que fai Xesús na sinagoga do seu pobo: ponse de pé, recibe o libro sagrado, busca el mesmo unha pasaxe de Isaías, le o texto, fecha o libro, devólveo e séntase. Todos han escoitar con atención as palabras escolleitas por Xesús pois expoñen a tarefa á que se sente enviado por Deus.
Sorprendentemente, o texto non fala de organizar unha relixión máis perfecta ou de implantar un culto máis digno, senón de comunicar liberación, esperanza, luz e graza aos máis pobres e desgraciados. Isto é o que le. «O Espírito do Señor está sobre min, porque me unxiu. Envioume a anunciar a Boa Noticia aos pobres, para anunciar aos cativos a liberdade, e aos cegos a vista. Para dar liberdade aos oprimidos; para anunciar o ano de graza do Señor». Ao terminar, dilles: «Hoxe cúmprese esta Escritura que acabades de oír».
O Espírito de Deus está en Xesús enviándoo aos pobres, orientando toda a súa vida cara aos máis necesitados, oprimidos e humillados. Nesta dirección temos de traballar os seus seguidores. Esta é a orientación que Deus, encarnado en Xesús, quere imprimir á historia humana. Os últimos han ser os primeiros en coñeceren esa vida máis digna, liberada e ditosa que Deus quere xa desde agora para todos os seus fillos e fillas.
Non o debemos esquecer. A «opción polos pobres» non é un invento duns teólogos do século vinte, nin unha moda posta en circulación despois do Vaticano II. É a opción do Espírito de Deus que anima a vida enteira de Xesús, e que os seus seguidores temos de introducir na historia humana. Dicíao Paulo VI: é un deber da Igrexa «axudar a que naza a liberación… e facer que sexa total».
Non é posíbel vivir e anunciar a Xesús Cristo se non é desde a defensa dos últimos e a solidariedade cos excluídos. Se o que facemos e proclamamos desde a Igrexa de Xesús non é captado como algo bo e liberador polos que máis sofren, que evanxeo estamos a predicar? A que Xesús estamos a seguir? Que espiritualidade estamos a promover? Dito de xeito claro: que impresión temos na igrexa actual? Estamos camiñando na mesma dirección que Xesús?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
