CRER NO AMOR
A relixión cristiá resúltalles a non poucos un sistema relixioso difícil de entender e, sobre todo, un armadillo de leis demasiado complicado para vivir correctamente ante Deus. Non necesitamos os cristiáns concentrar moito máis a nosa atención en coidar primeiro de nada o esencial da experiencia cristiá?
Os Evanxeos recolleron a resposta de Xesús a un sector de fariseos que lle preguntan cal é o mandamento principal da Lei. Así resume Xesús o esencial: o primeiro é «amarás ao Señor, o teu Deus, con todo o teu corazón, con toda a túa alma e con todo o teu ser»; o segundo é «amarás ao teu próximo coma ti mesmo».
A afirmación de Xesús é clara. O amor é todo. O decisivo na vida é amar. Aí está o fundamento de todo. Por iso, o primeiro é vivir ante Deus e ante os demais nunha actitude de amor. Non habemos perdernos en cousas accidentais e secundarias, esquecendo o esencial. Do amor arrinca todo o demais. Sen amor, todo queda desvirtuado.
Ao falar do amor a Deus, Xesús non está pensando nos sentimentos ou emocións que poden brotar do noso corazón; tampouco está invitando a multiplicar os nosos rezos e oracións. Amar ao Señor, o noso Deus, con todo o corazón é recoñecer a Deus como fonte última da nosa existencia, espertar en nós unha adhesión total á súa vontade e responder con fe incondicional ao seu amor universal de Pai de todos.
Por iso engade Xesús un segundo mandamento. Non é posíbel amar a Deus e vivir de costas aos seus fillos e fillas. Unha relixión que predica o amor a Deus e esquece aos que sofren é unha grande mentira. A única postura realmente humana ante calquera persoa que atopamos no noso camiño é amala e buscar o seu ben como quixésemos para nós mesmos.
Toda esta linguaxe pode parecer demasiado vella, demasiado gastada e pouco eficaz. Con todo, tamén hoxe o primeiro problema no mundo é a falta de amor, que vai deshumanizando unha e outra vez os esforzos e as loitas para construír unha convivencia máis humana.
Hai uns anos, o pensador francés Jean Onimus escribía así: «O cristianismo está aínda nos seus comezos: lévanos traballando só dous mil anos. A masa é pesada e necesitaranse séculos de maduración antes de que a caridade a faga fermentar». Os seguidores de Xesús non habemos esquecer a nosa responsabilidade. O mundo necesita testemuñas vivas que axuden ás futuras xeracións a crer no amor, pois non hai un futuro esperanzador para o ser humano se acaba por perder a fe no amor.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
