TOMAR EN SERIO AOS POBRES
Afeitos a escoitarmos as «benaventuranzas» tal como aparecen no evanxeo de Mateo, fáisenos duro aos cristiáns dos países ricos ler o texto que nos ofrece Lucas. Ao parecer, este evanxelista –e non poucos dos seus lectores– pertencía a unha clase acomodada. Con todo, lonxe de suavizar a mensaxe de Xesús, Lucas preséntao de maneira máis provocativa.
Onda ás «benaventuranzas» aos pobres, o evanxelista lembra as «malaventuranzas» aos ricos: «Ditosos os pobres… os que agora tedes fame… os que agora chorades». Pero, «ai de vós, os ricos… os que agora estades saciados… os que agora rides». O Evanxeo non pode ser escoitado de igual maneira por todos. Mentres para os pobres é unha Boa Nova que os convida á esperanza, para os ricos é unha ameaza que os chama á conversión. Como escoitar esta mensaxe nas nosas comunidades cristiás?
Primeiro de nada, Xesús ponnos a todos ante a realidade máis sanguenta que hai no mundo, a que máis lle fai sufrir, a que máis chega ao corazón de Deus, a que está máis presente ante os seus ollos. Unha realidade que, desde os países ricos, tratamos de ignorar, encubrindo de mil maneiras a inxustiza máis cruel, da que en boa parte nós somos cómplices.
Queremos continuar alimentando o autoengano ou abrir os ollos á realidade dos pobres? Temos vontade de verdade? Tomaremos algunha vez en serio a esa inmensa maioría dos que viven desnutridos e sen dignidade, os que non teñen voz nin poder, os que non contan para a nosa marcha cara ao benestar?
Os cristiáns non descubrimos aínda a importancia que poden ter os pobres na historia do cristianismo. Eles dannos máis luz do que ninguén para vérmonos na nosa propia verdade, sacoden a nosa conciencia e convídannos á conversión. Eles pódennos axudar a configurarmos a Igrexa do futuro de maneira máis evanxélica. Pódennos facer máis humanos: máis capaces de austeridade, solidariedade e xenerosidade.
O abismo que separa a ricos e pobres segue crecendo de maneira imparábel. No futuro será cada vez máis difícil presentármonos ante o mundo como Igrexa de Xesús ignorando aos máis débiles e indefensos da Terra. Ou tomamos en serio aos pobres ou esquecemos o Evanxeo. Nos países ricos resultaranos cada vez máis difícil escoitarmos a advertencia de Xesús: «Non podedes servir a Deus e ao diñeiro». Farásenos insoportábel.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
