NON Á GUERRA ENTRE NÓS
Os xudeus falaban con orgullo da Lei de Moisés. Segundo a tradición, Deus mesmo lla regalou ao seu pobo. Era o mellor que recibiran del. Esa Lei abrangue a vontade do único Deus verdadeiro. Aí poden atopar todo o que necesitan para seren fieis a Deus.
Tamén para Xesús a Lei é importante, pero xa non ocupa o lugar central. El vive e comunica outra experiencia: está chegando o reino de Deus; o Pai está buscando abrirse camiño entre nós para facer un mundo máis humano. Non chega con quedarnos en cumprir a Lei de Moisés. É necesario abrírmonos ao Pai e colaborar con el para facermos a vida máis xusta e fraterna.
Por iso, segundo Xesús, non abonda cumprir a Lei, que ordena «non matarás». É necesario, ademais, arrincar da nosa vida a agresividade, o desprezo ao outro, os insultos as vinganzas ou as desavinzas. Aquel que non mata cumpre a Lei, pero, se non se libera da violencia, no seu corazón non reina aínda ese Deus que busca construír connosco unha vida máis humana.
Segundo algúns observadores, estase estendendo na sociedade actual unha linguaxe que reflicte o crecemento da agresividade. Cada vez son máis frecuentes os insultos ofensivos, proferidos só para humillar, desprezar e ferir. Palabras nadas do rexeitamento, o resentimento, o odio ou a vinganza.
Por outra banda, as conversacións están a miúdo tecidas de palabras inxustas que reparten condenas e sementan sospeitas. Palabras ditas sen amor e sen respecto que envelenan a convivencia e fan dano. Palabras nadas case sempre da irritación, da mesquindade ou da baixeza.
Non é este un feito que se dea só na convivencia social. É tamén un grave problema no interior da Igrexa. O papa Francisco sofre ao ver divisións, conflitos e enfrontamentos de «cristiáns en guerra contra outros cristiáns». É un estado de cousas tan contrario ao Evanxeo que sentiu a necesidade de dirixirnos unha chamada urxente: «Non á guerra entre nós».
Así fala o papa: «Dóeme comprobar como nalgunhas comunidades cristiás, e aínda entre persoas consagradas, consentimos diversas formas de odios, calumnias, difamacións, vinganzas, celos, desexos de impor as propias ideas a cargo de calquera cousa, e ata persecucións que parecen unha implacábel caza de bruxas. A quen imos evanxelizar con eses comportamentos?». O papa quere traballar por unha Igrexa na que «todos poidan admirar como vos coidades uns a outros, como vos dades alento mutuamente e como vos acompañades».
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire