UNHA CHAMADA ESCANDALOSA
A chamada ao amor é sempre atractiva. Seguramente, moitos acollían de bo grado a chamada de Xesús a amaren a Deus e ao próximo. Era a mellor síntese da Lei. Pero o que xa non podían imaxinaren é que un día lles falase de amaren aos inimigos.
Con todo, Xesús fíxoo. Sen respaldo algún da tradición bíblica, distanciándose dos salmos de vinganza que alimentaban a oración do seu pobo, enfrontándose ao clima xeral que respiraba nas súas contornas de odio cara aos inimigos, proclamou con claridade absoluta a súa chamada: «Pois, en cambio, eu dígovos: amade aos vosos inimigos e orade polos que vos perseguen».
A súa linguaxe é escandalosa e sorprendente, pero totalmente coherente coa súa experiencia de Deus. O Pai non é violento: ama ata aos seus inimigos, non busca a destrución de ninguén. A súa grandeza non consiste en vingarse, senón en amar incondicionalmente a todos. Quen se senta fillo dese Deus non ha introducir no mundo odio nin destrución de ninguén.
O amor ao inimigo non é un ensino secundario de Xesús dirixido a persoas chamadas a unha perfección heroica. A súa chamada quere introducir na historia unha actitude nova ante o inimigo, porque quere eliminar no mundo o odio e a violencia destrutora. Quen se pareza a Deus non alimentará o odio contra ninguén, buscará o ben de todos, incluso o dos seus inimigos.
Cando Xesús fala do amor ao inimigo non está pedindo que alimentemos en nós sentimentos de afecto, simpatía ou agarimo cara a quen nos fai mal. O inimigo segue sendo alguén do que podemos esperar dano, e dificilmente poden cambiar os sentimentos do noso corazón.
Amar ao inimigo significa, primeiriño de todo, non facerlle mal, non buscar nin desexar facerlle dano. Non habemos estrañarnos se non sentimos amor ou afecto cara a el. É natural que nos sintamos feridos ou humillados. Témonos de preocupar cando seguimos alimentando odio e sede de vinganza.
Porén non se trata só de non facerlle dano. Podemos dar máis pasos ata estarmos incluso dispostos a facerlle o ben se o atopamos necesitado. Non habemos esquecer que somos máis humanos cando perdoamos que cando nos vingamos. Podemos ata devolverlle ben por mal.
O perdón sincero ao inimigo non é fácil. Nalgunhas circunstancias, á persoa pódeselle facer practicamente imposíbel liberarse enseguida do rexeitamento, do odio ou da sede de vinganza. Non xulgaremos a ninguén desde fóra. Só Deus nos comprende e nos perdoa de xeito incondicional, mesmo cando non somos capaces de perdoar.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
