ESCOITAR A PROPIA VOCACIÓN
Os relatos evanxélicos non se perden demasiado na descrición do bautismo de Xesús. Dan máis importancia á experiencia vivida por el naquela hora, e que é, sen dúbida, determinante para a súa actuación futura.
Xesús non volverá xa á súa casa de Nazaret. Tampouco quedará entre os discípulos do Bautista. Animado polo Espírito, comezará unha vida nova, totalmente entregada ao servizo da súa misión evanxelizadora.
Podemos dicir que a hora do bautismo foi para Xesús o momento privilexiado no que experimentou a súa vocación profética: foi consciente de vivir posuído polo Espírito do Pai, e escoitou a chamada a anunciar aos seus fillos e fillas unha mensaxe de salvación.
Escoitar a propia vocación non é asunto dun grupo de homes e mulleres, chamados a viviren unha misión privilexiada. Tarde ou cedo, todos nos temos que preguntar cal é a razón última do noso vivir diario e para que comezamos un novo día en cada amencer. Non se trata de descubrir grandes cousas. Sinxelamente, saber que a nosa pequena vida pode ter un sentido para os demais, e que noso vivir diario pode ser vida para alguén.
Non se trata tampouco de escoitar un día unha chamada definitiva. O sentido da vida hai que descubrilo ao longo dos días, mañá tras mañá. En toda vocación hai algo de incerto. Sempre se nos pide unha actitude de procura, dispoñibilidade e apertura.
Só na medida en que unha persoa vai respondendo con fidelidade á súa misión vai descubrindo, precisamente desde esa resposta, todo o horizonte de esixencias e promesas que se encerra no seu quefacer diario.
Vivimos con frecuencia un ritmo de vida, traballo e ocupacións que nos aparva, distrae e deshumaniza. Facemos moitas cousas ao longo da vida. Pero sabemos exactamente por que e para que? Movémonos constantemente dun lado para outro. Pero sabemos cara a onde camiñar? Escoitamos moitas voces, consignas e chamadas. Pero somos capaces de escoitarmos a voz do Espírito, que nos invita a vivirmos con fidelidade a nosa misión de cada día?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire