INDIGNACIÓN
E ESPERANZA
Unha convición indestrutíbel sostén desde os seus inicios a fe dos seguidores de Xesús: alentada por Deus, a historia humana encamíñase cara á súa liberación definitiva. As contradicións insoportábeis do ser humano e os horrores que se cometen en todas as épocas non han destruíren a nosa esperanza.
Este mundo que nos sostén non é definitivo. Un día a creación enteira dará «signos» de que chegou ao seu final para dar paso a unha vida nova e liberada que ningún de nós pode imaxinar nin comprender.
Os evanxeos recollen o recordo dunha reflexión de Xesús sobre este final dos tempos. Paradoxalmente, a súa atención non se concentra nos «acontecementos cósmicos» que se poidan producir naquel momento. O seu principal obxectivo é propoñer aos seus seguidores un estilo de viviren con lucidez ante ese horizonte.
O final da historia non é o caos, a destrución da vida, a morte total. Lentamente, no medio de luces e tebras, escoitando as chamadas do noso corazón ou desoíndo o mellor que hai en nós, imos camiñando cara ao misterio último da realidade que os crentes chamamos «Deus».
Non temos de vivirmos atrapados polo medo ou a ansiedade. O «último día» non é un día de ira e de vinganza, senón de liberación. Lucas resume o pensamento de Xesús con estas palabras admirábeis: «Erguédevos, alzade a cabeza: achégase a vosa liberación». Só entón coñeceremos de verdade como ama Deus ao mundo.
Temos de reavivarmos a nosa confianza, levantar o ánimo e espertarmos á esperanza. Un día os poderes financeiros afundirán. A insensatez dos poderosos acabará. As vítimas de tantas guerras, crimes e xenocidios coñecerán a vida. Os nosos esforzos por un mundo máis humano non se perderán para sempre.
Xesús esfórzase por sacudir as conciencias dos seus seguidores. «Tende coidado: que non se vos atorde nin aloule a mente». Non vivades como imbéciles. Non vos deixedes arrastrar pola frivolidade e os excesos. Mantende viva a indignación. «Estade sempre espertos». Non vos relaxedes. Vivide con lucidez e responsabilidade. Non cansedes. Mantende sempre a tensión.
Como estamos vivindo estes tempos difíciles para case todos, angustiosos para moitos, e crueis para quen se afunden na impotencia? Estamos espertos? Vivimos durmidos? Desde as comunidades cristiás temos de alentar a indignación e a esperanza. E só hai un camiño: estar cabo dos que están a ficaren sen nada, afundidos na desesperanza, a rabia e a humillación.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
