POR QUE TANTO MEDO
A barca na que vai Xesús e os seus discípulos vese atrapada por unha daquelas tormentas imprevistas e furiosas que se levantan no lago de Galilea á tardiña dalgúns días de calor. Marcos describe o episodio para espertar a fe das comunidades cristiás, que viven momentos difíciles.
O relato non é unha historia tranquilizadora para consolarnos aos cristiáns de hoxe coa promesa dunha protección divina que permita á Igrexa pasear tranquila a través da historia. É a chamada decisiva de Xesús para facermos con el a travesía en tempos difíciles: «Por que sodes tan covardes? Aínda non tendes fe?».
Marcos prepara a escena desde o principio. Dinos que era «á tardiña». Ben axiña caerán as tebras da noite sobre o lago. É Xesús quen toma a iniciativa daquela estraña travesía: «Imos á outra banda». A expresión non é nada inocente. Invítaos a pasaren xuntos, na mesma barca, cara a outro mundo, máis aló do coñecido: a rexión pagana da Decápole.
De súpeto levántase un forte furacán, e as olas rompen contra da fráxil embarcación, inundándoa. A escena é patética: na parte dianteira, os discípulos loitando impotentes contra da tempestade; á popa, nun lugar algo máis elevado, Xesús durmindo tranquilamente sobre un cabezal.
Aterrorizados, os discípulos espertan a Xesús. Non captan a confianza de Xesús no Pai. O único que ven nel é unha incríbel falta de interese por eles. Véselles cheos de medo e nerviosismo: «Mestre, non che importa que perezamos?».
Xesús non se xustifica. Ponse de pé e pronuncia unha especie de exorcismo: o vento para de ruxir e faise unha gran calma. Xesús aproveita esa paz e silencio grandes e failles dúas preguntas que hoxe chegan ata nós: «Por que sodes tan covardes? Aínda non tendes fe?».
Que nos está a suceder aos cristiáns? Por que son tantos os nosos medos para afrontarmos estes tempos cruciais e é tan pouca nosa confianza en Xesús? Non é o medo a afundirnos o que nos está bloqueando? Non é a procura cega de seguridade a que nos está a impedir facermos unha lectura máis lúcida, responsábel e confiada destes tempos? Por que nos resistimos a ver que Deus está conducindo á Igrexa cara a un futuro máis fiel a Xesús e ao seu Evanxeo? Por que buscamos seguridade no coñecido e establecido no pasado, e non escoitamos a chamada de Xesús a «pasar á outra beira» para sementarmos humildemente a súa Boa Noticia nun mundo indiferente a Deus, pero tan necesitado de esperanza?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
