ANTE O CRUCIFICADO
Detido polas forzas de seguridade do Templo, Xesús non ten xa dubida algunha; o Pai non escoitou os seus desexos de seguir vivindo; os seus discípulos foxen buscando a súa propia seguridade. Está só. Os seus proxectos esvaécense. Agárdalle a execución.
O silencio de Xesús durante as súas últimas horas é asombroso e arrepiante. Sobrecolledor. Con todo, os evanxelistas recolleron algunhas palabras súas na cruz. Son moi breves, pero ás primeiras xeracións cristiás axudábanlles a recordar con amor e agradecemento a Xesús crucificado.
Lucas recolleu as que di mentres está sendo crucificado. Entre estremecementos e gritos de dor, logra pronunciar unhas palabras que descobren o que hai no seu corazón: «Pai, perdóaos porque non saben o que fan». Así é Xesús. Pediu aos seus «amar aos seus inimigos» e «rogar polos seus perseguidores». Agora é el mesmo quen morre perdoando. Converte a súa crucifixión en perdón.
Esta petición ao Pai polos que o están a crucificar témolo de escoitar como o xesto sublime que nos revela a misericordia e o perdón insondábel de Deus. Esta é a grande herdanza de Xesús á Humanidade: Non desconfiedes nunca de Deus. A súa misericordia non ten fin.
Marcos recolle un grito dramático do crucificado: «Meu Deus, meu Deus!, por que me abandonaches?». Estas palabras pronunciadas no medio da soidade e o abandono máis total son dunha sinceridade abafadora. Xesús sente que o seu Pai querido estao abandonando. Por que? Xesús quéixase do seu silencio. Onde está? Por que cala?
Este grito de Xesús, identificado con todas as vítimas da historia, pedindo a Deus algunha explicación a tanta inxustiza, abandono e sufrimento, fica nos beizos do crucificado reclamando unha resposta de Deus máis aló da morte: Deus noso, por que nos abandonas? Non vas responder nunca aos gritos e salaios dos inocentes?
Lucas recolle unha última palabra de Xesús. Malia a súa angustia mortal, Xesús mantén ata o final a súa confianza no Pai. As súas palabras son agora case un suspiro, un murmurio: «Pai, ás túas mans encomendo o meu espírito». Nada nin ninguén o puido separar del. O Pai estivo animando co seu Espírito toda a súa vida. Terminada a súa misión, Xesús déixao todo nas súas mans. O Pai romperá o seu silencio e resucitarao.
Esta semana santa, imos celebrar nas nosas comunidades cristiás a paixón e a morte do Señor. Tamén poderemos meditar en silencio ante Xesús crucificado e afondar nas palabras que el mesmo pronunciou durante a súa agonía.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
