RELATO DESCONCERTANTE
Ante Xesús pódense adoptar actitudes moi diferentes. O relato dos magos fálanos da reacción de tres grupos de persoas. Uns pagáns que o buscan, guiados pola pequena luz dunha estrela. Os representantes da relixión do Templo, que permanecen indiferentes. O poderoso rei Herodes que só ve nel un perigo.
Os magos non pertencen ao pobo elixido. Non coñecen ao Deus vivo de Israel. Nada sabemos da súa relixión nin do seu pobo de orixe. Só que viven atentos ao misterio que se encerra no cosmos. O seu corazón busca verdade.
Nalgún momento creen ver unha pequena luz que apunta cara a un Salvador. Necesitan saber quen é e onde está. Rapidamente se poñen en camiño. Non coñecen o itinerario preciso que han de seguir, pero no seu interior arde a esperanza de atopar unha Luz para o mundo.
A súa chegada á cidade santa de Xerusalén provoca o sobresalto xeral. Convocado por Herodes, reúnese o grande Consello de «os sumos sacerdotes e escribanos do pobo». A súa actuación é decepcionante. Son os gardiáns da verdadeira relixión, pero non buscan a verdade. Representan ao Deus do Templo, pero viven xordos á súa chamada.
A súa seguridade relixiosa cégaos. Coñecen onde ha de nacer o Mesías, pero ningún deles se achegará a Belén. Dedícanse a dar culto a Deus, pero non sospeitan que o seu misterio é máis grande do que todas as relixións, e teñen os seus camiños para atopárense con todos os seus fillos e fillas. Nunca recoñecerán a Xesús.
O rei Herodes, poderoso e brutal, só ve en Xesús unha ameaza para seu poder e a súa crueldade. Fará todo o posíbel para eliminalo. Desde o poder opresor só se pode «crucificar» a quen trae liberación.
Mentres tanto, os magos proseguen na súa procura. Non caen de xeonllos diante de Herodes: non atopan nel nada digno de adoración. Non entran no Templo grandioso de Xerusalén: teñen prohibido o acceso: A pequena luz da estrela atráeos cara ao pequeno pobo de Belén, lonxe de todo centro de poder.
Ao chegar, o único que ven é ao «neno con María, a súa nai». Nada máis. Un neno sen esplendor nin poder algún. Unha vida fráxil que necesita o coidado dunha nai. É suficiente para espertar nos magos a adoración.
O relato é desconcertante. A este Deus, escondido na fraxilidade humana, non o atopan os que viven instalados no poder ou encerrados na seguridade relixiosa. Revélaselles a quen, guiados por pequenas luces, buscan incansablemente unha esperanza para o ser humano na tenrura e a pobreza da vida.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
