A NOSTALXIA DO NADAL
O Nadal é unha festa chea de nostalxia. Cántase a paz, pero non sabemos construíla. Desexámonos felicidade, pero cada vez parece máis difícil ser feliz. Comprámonos mutuamente agasallos, pero o que necesitamos é tenrura e afecto. Cantamos a un meniño Deus, pero nos nosos corazóns apágase a fe. A vida non é como quixeramos, pero non sabemos facela mellor.
Non é só un sentimento de Nadal. A vida enteira está transida de nostalxia. Nada enche enteiramente os nosos desexos. Non hai riqueza que poida proporcionar paz total. Non hai amor que responda plenamente aos desexos máis fondos. Non hai profesión que poida satisfacer do todo as nosas aspiracións. Non é posíbel ser amados por todos.
A nostalxia pode ter efectos moi positivos. Permítenos descubrir que os nosos desexos van máis aló do que hoxe podemos posuír ou gozar. Axúdanos a mantermos aberto o horizonte da nosa existencia a algo máis grande e pleno que todo o que coñecemos.
Ao mesmo tempo, ensínanos a non pedir á vida o que non nos poida dar, a non esperarmos das relacións o que non nos poden proporcionar. A nostalxia non nos deixa vivir encadeados só a este mundo.
É fácil vivirmos afogando o desexo de infinito que latexa no noso ser. Encerrámonos nunha coiraza que nos fai insensíbeis ao que pode haber máis aló do que vemos e tocamos. A festa do Nadal, vivida desde a nostalxia, crea un clima diferente: estes días cáptase mellor a necesidade de fogar e seguridade. A pouco que un entre en contacto co seu corazón, intúe que o misterio de Deus é o noso destino último.
Se un é crente, a fe invítao estes días a descubrir ese misterio, non nun país estraño e inaccesíbel, senón nun neno recentemente nado. Así de simple e de incríbel. Temos de achegármonos a Deus como nos achegamos a un neno: de xeito suave e sen ruídos; sen discursos solemnes, con palabras sinxelas nadas do corazón. Atopámonos con Deus cando lle abrimos o mellor que hai en nós.
A pesar do ton frívolo e superficial que se crea na nosa sociedade, o Nadal pode achegarnos a Deus. Polo menos, se o vivimos con fe sinxela e corazón limpo.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
