EUCARISTÍA
E CRISE
Sabémolo todos os cristiáns. A eucaristía dominical pode converterse ben facilmente nun «refuxio relixioso» que nos protexe da vida conflitiva na que nos movemos ao longo da semana. É tentador irmos a misa para compartirmos unha experiencia relixiosa que nos permite descansarmos dos problemas, tensións e malas noticias que nos aprisionan por todas partes.
Ás veces somos sensíbeis ao que afecta á dignidade da celebración, pero preocúpanos menos o esquecérmonos das esixencias que entraña celebrarmos a cea do Señor. Moléstanos que un sacerdote non se ateña estritamente á normativa ritual, pero podemos seguir celebrando rutineiramente a misa sen escoitarmos as chamadas do Evanxeo.
O risco sempre é o mesmo: comulgarmos con Cristo no íntimo do corazón sen preocupármonos de comulgarmos cos irmáns que sofren. Compartimos o pan da eucaristía e ignoramos a fame de millóns de irmáns privados de pan, de xustiza e de futuro.
Nos próximos anos pódense ir agravando os efectos da crise moito máis do que temiamos. A cascada de medidas que se ditan irán facendo crecer entre nós unha desigualdade inxusta. Iremos vendo como persoas das nosas contornas máis ou menos próximas van quedando a mercé dun futuro incerto e imprevisíbel.
Coñeceremos de cerca inmigrantes privados dunha asistencia sanitaria adecuada, enfermos sen saber como resolveren os seus problemas de saúde ou medicación, familias obrigadas a viviren da caridade, persoas ameazadas por desafiuzamentos, xente desasistida, mozas sen un futuro claro… Non o poderemos evitar. Ou endurecemos os nosos hábitos egoístas de sempre ou nos facemos máis solidarios.
A celebración da eucaristía no medio desta sociedade en crise pode ser un lugar de concienciación. Necesitamos liberarnos dunha cultura individualista que nos afixo a vivirmos pensando só nos nosos propios intereses, para aprendermos sinxelamente a sermos máis humanos. Toda a eucaristía está orientada a crearmos fraternidade.
Non é normal escoitarmos todos os domingos ao longo do ano o Evanxeo de Xesús sen reaccionarmos diante das súas chamadas. Non podemos pedirlle ao Pai «o noso pan de cada día» sen pensarmos naqueles que teñen dificultades para obtelo. Non podemos comulgarmos con Xesús sen facérmonos máis xenerosos e solidarios. Non podemos dármonos a paz uns a outros sen estarmos dispostos a tendermos unha man aos que están máis sos e indefensos ante a crise.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
